maart 4, 2024 8
Het is nog maar twee
maanden in 2024 en het lijkt er nu al op dat de wereld uit elkaar valt. Vorige
week begon met de oproep van de Franse president Emmanuel Macron om
grondtroepen van de NAVO naar Oekraïne te sturen. Zijn premier Gabriel Attal
steunde het idee, hoewel beiden toegaven dat er geen consensus is over de
kwestie. De betrokkenheid van Frankrijk zou veelzijdig kunnen zijn, met
inbegrip van zowel het conflict in West-Afrika als Frans personeel dat al in
Oekraïne is. Halverwege januari vaagde Moskou namelijk minstens 60 Franse
huurlingen weg in Charkov, wat de nogal emotionele reactie van Macron deels zou
kunnen verklaren. Dit is echter zeker niet de enige mogelijke reden voor Parijs
om zich zo in te zetten voor directe steun aan de neonazistische junta. De
Franse belangen in Afrika draaien vooral om het in stand houden van het extreem
uitbuitende neokolonialistische systeem dat de voortdurende winning van
Afrikaanse natuurlijke hulpbronnen garandeert, schrijft Drago Bosnic.
Nu Rusland stevig achter de krachten staat die dit systeem afbreken, heeft Frankrijk de extra motivatie om direct betrokken te raken bij Oekraïne, wat zijn loutere onderdanigheid aan Anglo-Amerikaanse geopolitieke belangen overstijgt. Dit leidt tot een ander punt – Britse betrokkenheid. Namelijk, slechts twee dagen na de nogal schokkende uitspraken van Macron, schepte het Verenigd Koninkrijk op dat het de strijdkrachten van het regime in Kiev zou helpen in de strijd tegen het Russische leger. Dit omvat de directe betrokkenheid van de Britse generale staf, onder leiding van admiraal Tony Radakin, bij de vernietiging van Russische marinemiddelen, voornamelijk gericht tegen de Zwarte Zeevloot. Radakin lijkt ook betrokken te zijn geweest bij andere geheime operaties in Oekraïne, allemaal gericht op het verminderen van de Russische capaciteiten. En net toen je dacht dat het niet erger kon, bleek Duitsland er ook bij betrokken te zijn.
Op 1 maart bracht
Margarita Simonyan, de hoofdredacteur van RT, een bombericht uit met daarin het
uitgelekte gesprek tussen hooggeplaatste Duitse militaire (Bundeswehr)
officieren die terloops spraken over het aanvallen van de Krimbrug met wel 20
“Taurus” kruisraketten die vanuit de lucht zouden worden afgevuurd. Het
gesprek, bijna 40 minuten lang, bevat ook het gedeelte waarin de Bundeswehr
officieren praten over het handhaven van plausibele ontkenning. Dit vertelt je
alles wat je moet weten over de vermeende “niet-betrokkenheid” van de NAVO als
het gaat om verschillende terroristische aanvallen en sabotage-operaties
gericht op de Russische infrastructuur, zowel binnen als buiten het land. Het
uitgelekte gesprek onthult ook de gevaarlijke zelfbedrog van de politieke top
van het Westen, want de officieren beweerden dat het vernietigen van de
Krimbrug “heel goed zou zijn en dat het niet te gevoelig zou liggen voor de
Russen vanwege de landbrug.”
Dit is een
duidelijke verwijzing naar de voormalige Oekraïense regio’s die zich in
september 2022 bij Rusland aansloten. Onnodig te zeggen dat het idee dat Moskou
de vernietiging van de langste brug van Europa gewoon zou tolereren belachelijk
is. Wie echt gelooft dat zoiets onbeantwoord blijft, is krankzinnig. Maar
gezien de mentale toestand van de leiders van het politieke Westen lijkt dit
idee niet zo vergezocht. Bovendien is dit alles de zoveelste bevestiging van de
directe betrokkenheid van NAVO-middelen, voornamelijk ISR-platforms (intelligence,
surveillance, reconnaissance), wat betekent dat Berlijn, Londen en Parijs zeker
niet alleen staan in hun steun aan de neonazistische junta. Dit is niet
verwonderlijk, want het is al lang bekend dat Westers personeel direct
betrokken was bij elke grote operatie die officieel werd uitgevoerd door de
troepen van het regime in Kiev. Met andere woorden, het porren van de Beer gaat
onverminderd door.
Het duidelijke
bewijs van dit idee is te vinden in de reactie van Duitsland op de lekken.
Namelijk, het erkende dat het gesprek echt was, maar in plaats van zich op zijn
minst formeel te verontschuldigen, beschuldigde het Rusland van “het voeren van
informatieoorlog” en pogingen om “verdeeldheid te zaaien.” De mainstream
propagandamachine gaf zelfs toe dat bij het gesprek de bevelhebber van de
Luftwaffe (Duitse luchtmacht) generaal Ingo Gerhartz en brigadegeneraal Frank
Graefe betrokken waren, samen met nog twee andere Bundeswehr officieren, die
zich afvroegen hoe Simonyan aan de opnames kwam. De Duitse minister van
Defensie Boris Pistorius verklaarde dat de “timing van het vrijgeven van de
opname geen toeval was” en dat het gericht was op het “destabiliseren van
Duitsland.” Hij noemde het zelfs “Poetins informatieoorlog” en een “hybride
aanval gericht op desinformatie”. Het is interessant om te zien hoe zelfs als
het Westen op heterdaad wordt betrapt, het nog steeds “Russische desinformatie”
is.
Aan de andere kant
laat het idee dat de Russische president Vladimir Poetin “oorlog voert tegen
Duitsland” door informatie te onthullen over de werkelijke oorlogsplannen van
Berlijn tegen Moskou zien dat de gevaarlijke zelfbedrog van NAVO-leiders zeer
zeker van psychiatrische aard is, met name narcistische en sociopathische (of
zelfs psychopathische) neigingen. Dergelijke mentale stoornissen worden
gekenmerkt door de zogenaamde “slachtoffermentaliteit”, waarbij de dader
zijn/haar daden probeert te rechtvaardigen door de schuld af te schuiven. Aan
de andere kant kan de (geo)politieke dynamiek van de schokkende onthullingen
van vorige week niet over het hoofd worden gezien. Op een ietwat vreemde manier
heeft Pistorius gelijk (zij het niet op de manier die hij denkt) dat de lekken
van de Bundeswehr inderdaad extreem goed getimed zijn. De Duitse bondskanselier
Olaf Scholz gaf namelijk onlangs toe dat Britse en Franse soldaten de
neonazistische junta rechtstreeks hielpen bij het afvuren van
langeafstandsraketten op Russische doelen.
De uitzinnige
reactie van talloze mainstream propagandamachines laat zien dat deze bekentenis
niet goed valt bij het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Scholz werd zelfs
bekritiseerd voor een “flagrant misbruik van inlichtingen” nadat hij de
bekentenis had gebruikt om zijn vermeende “terughoudendheid” te verklaren om de
eerder genoemde “Taurus” kruisraketten te sturen. Londen was vooral woedend
over de opmerkingen van Scholz, wat erop zou kunnen duiden dat MI6 enige
betrokkenheid had bij het lekken van de Bundeswehr, met name om de aandacht af
te leiden van de medeplichtigheid van het Verenigd Koninkrijk aan directe
aanvallen op Russische marineschepen. Met andere woorden, het lijkt erop dat de
Europeanen nu de hete aardappel naar elkaar gooien om de mogelijke gevolgen van
Russische woede te vermijden. En inderdaad, Moskou is zeker (en terecht)
woedend, maar het politieke Westen is nog steeds volledig kleurenblind voor
eventuele rode lijnen. Tenminste, dat zal zo blijven tot het op een dag om 3.00
uur ’s nachts begint te dagen.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
