maart 1, 2024 12
Als er één realiteit
is die mensen moeten accepteren, dan is het wel dat elk systeem een breekpunt
heeft en dat er geen uitzonderingen zijn. De mens is gebouwd om zich aan te
passen en dit heeft ons een ongelooflijke veerkracht gegeven, maar het betekent
ook dat we de neiging hebben om te lang te wachten met het repareren van de
onderdelen van onze samenleving die kapot zijn. In plaats daarvan laten we de
problemen groeien en etteren tot, helaas, de laatste druppel valt en alles
instort, schrijft Brandon
Smith.
Soms is deze ineenstorting toeval en soms is het opzet. In beide gevallen is de katalysator hetzelfde – het publiek bereidt zich niet voor en onderneemt geen actie om de mensen die de crisis veroorzaken te corrigeren totdat het te laat is.
In ons moderne tijdperk
van invasieve technologie, economische zwakte, kernwapens en bio-oorlogsvoering
is dit een onhoudbaar model. We kunnen bedreigingen van instabiliteit niet
langer negeren in de hoop dat ze zullen verdwijnen of dat regeringen het gevaar
zullen bezweren. Er kan een tijd komen dat de puinhoop zo groot is dat we hem
niet meer kunnen opruimen. Mensen moeten vooruit plannen en stoppen met het
tolereren van passieve betrokkenheid bij de mechanismen die hun leven en
toekomst beïnvloeden.
Ik schrijf vaak
over hypothetische gebeurtenissen en instortingsscenario’s omdat een groot
aantal mensen nog moet worden voorgelicht over hoe kwetsbaar de westerse wereld
op dit moment werkelijk is. Bijvoorbeeld, elke significante verstoring van
toeleveringsketens en logistiek op dit moment zou verwoestend zijn voor een
groot aantal Amerikanen of Europeanen.
Alleen al in de
afgelopen weken is er een opkomend tij van politieke ontevredenheid onder
Amerikaanse truckers; precies de mensen die meer dan 70% van alle vracht in ons
land afhandelen. Ze hebben gedreigd met een boycot van een aantal door
Democraten gecontroleerde steden (voornamelijk New York City) vanwege een groot
aantal kwesties en klachten, waaronder de juridische behandeling van de
Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump. Deze boycot zal misschien niet
op korte termijn plaatsvinden (let op de escalatie van boycotpraat in november
rond verkiezingstijd), maar het potentieel ligt op tafel en het is een
belangrijk leermoment. Wat zou er gebeuren als het vrachtsysteem in de VS
daadwerkelijk zou stoppen?
De
toeleveringsketens in de VS werken met een “just-in-time” vrachtschema – dat
betekent dat alle levensmiddelenwinkels bij u in de buurt net genoeg voorraad
hebben om de normale bedrijfsactiviteiten ongeveer een week te ondersteunen,
wanneer de volgende vloot vrachtwagens arriveert.
De just-in-time
structuur is het levensbloed van de bevoorradingsketen en de meeste Amerikaanse
steden zouden zonder deze structuur na een week in chaos vervallen. Treinen en
spoorwegnetwerken verwerken ongeveer 28% van de totale vracht en hebben een
lange periode van achteruitgang gekend. Er is geen realistisch alternatief voor
vrachtwagens.
FEMA en de
Nationale Garde zouden kunnen proberen om chauffeurs in te zetten om de leegte
op te vullen, maar denk hier eens over na: Er zijn momenteel 3,5 miljoen
vrachtwagenchauffeurs in de VS en dat zijn er minstens 80.000 minder dan nodig
is. Denk je dat de regering of het leger in staat is om genoeg chauffeurs te
vinden om een truckersstaking tegen blauwe steden te ondermijnen? Daar is geen
kans op.
Ik moet zeggen dat
ik niet tegen het concept van een truckersboycot ben; het is een vreedzame
genoegdoening en alle vreedzame maatregelen moeten eerst worden uitgeput. Het
enige wat ze hoeven te doen is weigeren zendingen aan te nemen naar plaatsen
als NYC of Washington DC – veel van hen zijn onderaannemers die kunnen kiezen
wat voor werk ze willen.
We moeten echter
niet vergeten hoe doodsbang de Canadese regering was tijdens hun
truckersprotesten; zo doodsbang dat ze de truckers als terroristen bestempelden
en de bankrekeningen begonnen te bevriezen van iedereen die hen steunde. Deze
actie was in strijd met hun eigen grondwettelijke wetten; zo effectief is een
vrachtverbod voor politici om bang van te worden.
Maar zelfs als de
Amerikaanse regering op dezelfde manier zou reageren als Canada, zou dat nog
steeds niet veel uithalen om een boycot tegen te houden. De spanningen zijn
extreem hoog en het is slechts een kwestie van tijd voordat er op de een of
andere manier een conflict losbarst. Politiek links (en hun globalistische
handlangers) hebben geen enkele aanwijzing gegeven dat ze van plan zijn om van
hun huidige destructieve pad af te wijken. Er moet iets gebeuren. Waarom geen
truckersprotest of protest van rode staten die blauwe regio’s afsnijden van
vitale hulpbronnen?
Helaas wonen er nog
steeds een aantal conservatieven en onafhankelijken in deze steden die negatief
beïnvloed zouden kunnen worden door een vrachtstaking, samen met hun
progressieve buren. Misschien komt deze staking er nooit en gaat alles gewoon
door. Misschien ook niet. Het punt is dat er van alles kan gebeuren en dat de
manier waarop onze economie en bevoorradingsketens op dit moment functioneren
niet lang meer door de beugel kan.
De gemiddelde
Amerikaan heeft op elk moment voor ongeveer een week aan voedsel in zijn
voorraadkast. Met de FEMA-respons op zijn plaats zou er in de loop van enkele
weken een rantsoeneringssysteem worden ingesteld, waarschijnlijk met behulp van
een digitale traceermethode die veel lijkt op een EBT-kaart. En vergis u niet,
aan elk rantsoeneringsprogramma van de overheid zullen voorwaarden verbonden
zijn:
“Heb je de laatste
covid booster? Geen rantsoenkaart totdat je inentingen up to date zijn. We zien
dat je geregistreerde vuurwapens hebt… die moet je inleveren voordat je
rantsoenen kunt krijgen. We zien dat je problematische opmerkingen hebt gemaakt
in je sociale mediageschiedenis, je komt misschien niet in aanmerking.”
Het duurt ongeveer
7-10 dagen zonder voedselvoorraad voordat er paniek uitbreekt onder de
bevolking (wanneer mensen zich eindelijk realiseren dat dingen niet meer
normaal worden). Het duurt twee weken voordat de honger een fysieke tol eist en
drie weken voordat mensen beginnen te sterven. Rellen en plunderingen zijn
onvermijdelijk, maar dat lost het probleem niet op als er geen voedsel is om te
plunderen.
Sommige mensen
zullen beweren dat ze alleen maar niet daar moeten zijn waar de tekorten zijn,
maar er is geen manier om dit te voorspellen. In het geval van de conservatieve
truckersboycot zijn de doelgebieden duidelijk, maar dat is slechts één
scenario. Er zijn tal van gebeurtenissen die een verlamde bevoorradingsketen
kunnen veroorzaken in zowel landelijke als stedelijke gebieden, waaronder een
massale immigratiecrisis of een landelijk uitval van het elektriciteitsnet.
De enige haalbare
oplossing is een langetermijnplan voor voedselopslag, en vergeet de eiwitten
niet, want westerse regeringen staan tegenwoordig steeds vijandiger tegenover
dierlijke landbouw.
Een voedselopslag
voor elk gezin voor minstens een jaar is essentieel. Daar hoeft het niet mee te
beginnen; zelfs een maand voedsel geeft je al een voorsprong op het grootste
deel van de bevolking en zorgt ervoor dat je niet bij de FEMA hoeft te bedelen.
Maar uiteindelijk is een jaarvoorraad of meer nodig (samen met de organisatie
van een gemeenschap voor onderlinge veiligheid). Dit geeft je de tijd om een
meer permanent en duurzaam voedselplan op te stellen nadat het ergste is
gebeurd.
Je kunt de storm
zien die een logistieke ineenstorting zou veroorzaken. In 30 dagen of minder
kan een stad als New York op de knieën gedwongen worden, zelfs als de overheid
ingrijpt. Op nationale schaal, ongeacht de oorzaak, zou het resultaat ongeveer
hetzelfde zijn. Uiteindelijk zijn er twee soorten mensen in de nasleep van dit
soort gebeurtenissen – de mensen die vooruit hebben gepland en alle anderen. Ik
hoop dat we door educatie en aanmoediging genoeg van de bevolking kunnen
overtuigen om zich voor te bereiden, zodat dit grote percentage Amerikanen
fungeert als een redundantie tegen catastrofes (linkse mensen zullen niet
luisteren, maar misschien de rest van het publiek wel).
Met andere woorden,
het doel is om het publiek een natuurlijke immuniteit te geven tegen het
instorten van de bevoorradingsketen, zodat wanneer de crisis toeslaat de
gevolgen sterk zullen verminderen.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
