april 13, 2024 6
Rusland, China en
Iran hebben nu de facto een militaire en economische alliantie gevormd – wat ze
liever een “partnerschap” noemen.
In het geval van Rusland en China is er een alomvattend partnerschap met een volledig spectrum ontstaan: militair, economisch en monetair, schrijft William Schryver.
De handel tussen
Rusland en China is zowel kwantitatief als kwalitatief geëxplodeerd.
Belangrijk is dat
de handel voor het overgrote deel in roebels en renminbi wordt verrekend. Het
gebruik van de dollar en zijn internationale mechanismen wordt agressief
afgebouwd.
Rusland en China
voeren nu regelmatig gezamenlijke marine- en luchtpatrouilles uit in het
westelijke deel van de Stille Oceaan, van Alaska tot de Zuid-Chinese Zee.
Rusland, China en
Iran houden regelmatig gezamenlijke oefeningen in de Arabische Zee. Deze
oefeningen zijn de afgelopen jaren zowel in omvang als in frequentie toegenomen.
Zowel Rusland als
China investeren grote sommen kapitaal in Iran, veel daarvan in de
energiesector en in ambitieuze transportprojecten om snelle en efficiënte
handelscorridors aan te leggen die China, Iran en Rusland met elkaar verbinden
als primaire knooppunten van Euraziatische handel.
De overdracht van
wapens en technologie tussen de drie landen heeft een ongekend niveau bereikt.
De Russische
minister van Buitenlandse Zaken, Sergey Lavrov, heeft net enkele dagen
besprekingen afgerond met Chinese leiders, waaronder Wang Yi en Xi Jinping. In
zijn verslag van de gesprekken vatte het vlaggenschip
mediaorgaan van de Chinese regering, Global Times, de huidige staat van de
relatie tussen Rusland en China samen (in de woorden van de prominente
CPC-commentator Li Haidong):
“China en Rusland
zullen zich niet richten op een derde partij, maar als hegemonische krachten
China en Rusland bedreigen, of de wereldvrede bedreigen, zullen China en
Rusland samen staan en vechten om hun eigen belangen te beschermen en samen de
wereldvrede veilig te stellen.”
Het wordt steeds
duidelijker dat Rusland, China en Iran inzien dat een aanval op één van hen een
existentiële bedreiging voor hen allen zou vormen. De strategische belangen van
alle drie de landen zijn nu onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Het belangrijkste
is dat ze verenigd zijn in één allesoverheersend strategisch doel: het
ontmantelen van de heerschappij van het lang heersende Anglo-Amerikaanse rijk.
Natuurlijk is de
snel tanende wereldhegemoon niet geneigd om zonder slag of stoot afstand te
doen van zijn troon. Welke vorm dat gevecht aanneemt valt nog te bezien. Maar
als het imperium zijn zogenaamde “op regels gebaseerde internationale orde” met
wapengeweld probeert te behouden, is het essentieel om deze onbetwistbare
realiteit te begrijpen:
Om de Verenigde
Staten oorlog te laten voeren tegen één van Rusland, China of Iran, zou het
nodig zijn om elke belangrijke Amerikaanse basis op de planeet te ontruimen om
genoeg militaire macht te hebben om de missie uit te voeren.
In een vermeende oorlog tussen de Verenigde Staten en Iran zouden zowel Rusland
als China Iran actief steunen. Ik suggereer niet dat Russische of Chinese
troepen aan de zijde van de Iraniërs zouden vechten – hoewel dat zou kunnen
gebeuren. Maar het zou waarschijnlijk niet nodig zijn. Iran zou gewoon worden
aangevuld met wapens en andere logistieke benodigdheden van beide partners – en
heel misschien onder hun nucleaire paraplu worden gebracht in een expliciete
daad van afschrikking.
Bovendien zouden
Rusland en China, als gevolg van de verzwakking van de Amerikaanse troepenmacht
in Europa en het westelijk deel van de Stille Oceaan in een poging om Iran
militair te onderwerpen, in staat worden gesteld om enorme druk uit te oefenen
op de westerse logistiek, handel en politieke invloed in die regio’s. Dit wil
niet suggereren dat China zijn troepenmacht in Europa en het westelijk deel van
de Stille Oceaan zou verzwakken. Dit wil niet zeggen dat China Taiwan zou
binnenvallen of dat Rusland de Baltische staten of Polen zou binnenvallen. Ze
hoeven alleen maar hun dominante invloed uit te oefenen in wat voorheen werd
beschouwd als onaantastbare Amerikaanse imperiale domeinen in Oost-Azië en
Europa.
Het imperium is zo uitgedund en het
potentieel voor machtsprojectie is zo verwaterd dat zelfs het voeren van één
grote oorlog genoeg zou zijn om het hele kaartenhuis in elkaar te laten
storten.
Dit is de harde
realiteit waar de meesters van het imperium nu mee geconfronteerd worden, en
geen enkele hoeveelheid mythologie over de “grenzeloze” macht die ze tot hun
beschikking hebben kan daar iets aan veranderen.
Er is een enorm
verschil tussen ingebeelde macht en het werkelijke vermogen om macht te
projecteren en te behouden tegen de tegenstanders die het Amerikaanse leger nu
onder ogen moet zien en moet verslaan om het einde van de Amerikaanse
wereldhegemonie te voorkomen of zelfs maar zinvol uit te stellen.
En voor zover
Rusland, China en Iran vastbesloten zijn om alles voor één en één voor allen te
doen, vertegenwoordigen zij een combinatie van wereldwijde militaire en
economische macht die niet verslagen kan worden.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/allen-voor-een-en-een-voor-allen/
