mei 22, 2024 2
De “eenzame
schutter”, die cartooneske figuur die de afgelopen decennia – in ieder geval
sinds november 1963 – regelmatig de meeste geruchtmakende moorden omlijstte,
heeft weer toegeslagen, dit keer in het ongehoorzame Slowakije. Hij duikt altijd
op wanneer zijn aanwezigheid vereist is om buitenbeentjes te waarschuwen en
zelfs teamspelers die niet op hun taken letten te disciplineren, schrijft Stephen Karganovic.
De moordaanslag op de Slowaakse premier Robert Fico past in dat patroon. Fico’s decennialange politieke staat van dienst heeft misschien een zeker wantrouwen gewekt in kringen van globalisten. Zijn verkiezingsoverwinning en terugkeer aan de macht in de herfst van vorig jaar zouden echter waarschijnlijk zijn gezien als een beheersbare uitdaging als Fico zo verrot was geweest om te handelen zoals zijn collega’s gewoonlijk doen, door vóór de verkiezingen het ene te zeggen en daarna het tegenovergestelde te doen.
In plaats daarvan
heeft hij zich ontpopt als een man die zich aan zijn woord houdt en heeft hij
alle geruchten de kop ingedrukt dat hij ooit zou zijn gerekruteerd als een van
de Young Leaders van het WEF. Op een kritiek moment voor de globalistische touwtrekkers,
wanneer een coöperatieve teamspeler als de rigeuer wordt beschouwd, koos hij
ervoor om buiten de gebaande paden te treden met andere verschoppelingen zoals
Victor Orban en op te komen voor ouderwetse waarden, zoals de nationale
soevereiniteit van Slowakije.
Fico drong echter
niet alleen aan op de soevereiniteit van Slowakije, wat al erg genoeg zou zijn
geweest, maar ook op andere verachte begrippen, die in het huidige Europa
evenzeer in diskrediet zijn geraakt: soevereiniteit, natievorming, religie en
familie. Het is zijn gehechtheid aan deze waarden, ooit de hoeksteen van de
Europese beschaving vóór haar culturele implosie, die van Fico een doelwit van
een eenzame schutter maakte.
Maar aan deze
tekortkomingen moeten enkele andere, niet minder storende en ook potentieel
levensbedreigende fouten worden toegevoegd. De afgelopen maanden, toen Project
Oekraïne op een schipbreuk begon uit te lopen, weigerde Fico uitdagend om
militaire hulp voor het regime in Kiev toe te staan, riep hij op tot het
opheffen van anti-Russische sancties en uitte hij herhaaldelijk het verboden
idee dat Oekraïne zal worden verslagen.
Alsof dat nog niet
genoeg is, is er nog meer. In een lang vergeten tragedie in 2006 stortte een Slowaaks vliegtuig op
mysterieuze wijze neer toen het terugvloog uit Kosovo. Aan
boord bevond zich, naast Slowaakse vredeshandhavers, een zeer interessante
lading. Slowaakse specialisten en forensische experts waren betrokken bij de
opgraving van verschillende massagraven in Kosovo waar Servische slachtoffers
waren begraven en ze brachten het bewijsmateriaal mee naar huis. Het bleek dat
veel van die slachtoffers incisies in de borstkas vertoonden die er sterk op
wezen dat ze door Albanese handelaren waren gebruikt als onwillige
orgaandonoren. Lezers met een nog onaangetast geheugen zullen zich de
controverse herinneren die destijds woedde over het extraheren en verhandelen
van menselijke organen in Kosovo, culminerend in het belastende rapport over dit onderwerp dat de
Zwitserse onderzoeker Dick Marty in 2010 bij de EU indiende.
Het Slowaakse team
overhandigde een set van het bewijs dat het had opgegraven aan de NAVO, waarvan
Slowakije inmiddels lid was geworden. Maar om er zeker van te zijn dat hun
bevindingen niet zouden verdwijnen in een of ander zwart gat van de NAVO, namen
ze uit voorzorg een extra set mee naar huis. Dat bewijsmateriaal bevond zich
aan boord van het vliegtuig dat op onverklaarbare wijze neerstortte en dat
samen met ongeveer 40 Slowaakse personeelsleden omkwam, wier mond over hun
gruwelijke bevindingen in Kosovo daarmee voor altijd werd verzegeld.
Zoals gebruikelijk
in dergelijke situaties werd er een haastig en oppervlakkig onderzoek
uitgevoerd door de Slowaakse autoriteiten, de conclusies werden tot
staatsgeheim verklaard en vervolgens verzegeld.
Vijf jaar geleden
stond het vliegtuigongeluk van 2006 opnieuw in de schijnwerpers toen er nieuw
bewijs opdook dat het misschien toch geen ongeluk was vanwege een explosief dat
aan boord was geplaatst. Het Slowaakse parlement opende een onderzoek naar de
zaak, dat Robert Fico van harte en publiekelijk steunde.
Naast zijn meer
recente misstappen, moet dit ook een enorme slag tegen hem zijn geweest.
Voorspelbaar werd
de verantwoordelijkheid voor de schietpartij onmiddellijk toegeschreven aan een
eenling die Fico een politieke wrok zou hebben toegedicht en besloot hem te
vermoorden. Hoe deze belachelijke, Jack Ruby-achtige verklaring zal uitpakken,
kunnen we binnenkort zien als de Slowaakse autoriteiten hun onderzoek
voortzetten.
Maar ongeacht wat
de Slowaakse onderzoekers aan het licht brengen en hoeveel hun
NAVO-overheersers hen toestaan om te publiceren, kunnen er toch al enkele
voorlopige conclusies worden getrokken over deze gruwelijke poging tot moord.
Op basis van alle ervaringen uit het verleden zullen deze conclusies
uiteindelijk zeker worden bevestigd en de tand des tijds zeker doorstaan.
De gangsteraanslag
op de Slowaakse premier zal het beoogde effect hebben gehad, of hij het nu
overleeft of niet. Het was een intimiderende boodschap die luid en duidelijk
werd overgebracht aan alle betrokkenen. De aard en reikwijdte van de “regels”
die op hen betrekking hebben, werden onlangs in Slowakije duidelijk gemaakt. Nu
de positie van het collectieve Westen aan het afbrokkelen is, zijn alle Europese
leiders die er misschien aan denken om een andere weg in te slaan of de
belangen van hun land op te eisen in plaats van gehoorzaam de bevelen op te
volgen, gewaarschuwd. Als Robert Fico kwetsbaar was, zijn zij dat ook. En dit
geldt niet alleen voor de zielige schijnvertoningen van nationale leiders die
nu in functie zijn, maar ook voor degenen die hun plaats willen innemen. Meer
in het algemeen is de poging tot moord op Robert Fico een boodschap voor
uitstekende niet-politieke publieke figuren van vele profielen, zoals
aartsbisschop Vigano, wiens gedurfde uitspraken, coherente analyses en
overtuigende oproepen aan het publiek de gefabriceerde consensus dreigen te
laten instorten.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws.
