dinsdag, 02 juli 2024 10:23
Wie van ons slaapt goed, kan nog helder denken en leidt niet aan één of meerdere aandoeningen aan de luchtwegen, zenuwstelsel, hart, spijsvertering, stofwisseling, reuma, of geestelijke kwalen, of kanker of diabetes?
We zijn als de aap die zijn hand niet uit de pot krijgt tenzij hij de pinda loslaat.
Het volgende artikel is een bijdrage van Erick van Dijk:
Ik zal hier niet al te veel aan toevoegen, het artikel is al lang genoeg. Ik wil eigenlijk alleen zeggen dat ik geen angst of paniek wil zaaien. Maar sommige dingen moeten eenmaal worden gedeeld zodat de informatie beschikbaar is om je keuzen op te baseren. Dat is hier niet anders. Het heeft mij, zeker ook als vader van een zoon van 18, in ieder geval (opnieuw) aan het denken gezet over het hele draadloos-en-straling-verhaal. Aanleiding was de volgende nieuwsbrief van Arthur Firstenberg, die zich al bijna dertig jaar inzet voor bewustwording van de gevolgen en gevaren van straling van mobiele telefoons en ander draadloos verkeer. Hier kun je zijn CV bekijken. Laat ik het daar bij houden voor nu.
Gooi nu alsjeblieft je mobiele telefoon weg
Oorspronkelijk artikel vind je hier.
De belangrijkste, en meest genegeerde medische studie ter wereld werd gepubliceerd in 2004 door Olle Johansson, een wetenschapper aan het Karolinska-instituut, de instelling die de Nobelprijs voor de Geneeskunde toekent. De andere auteur was Örjan Hallberg, en de titel was 1997 – Een vreemd jaar voor Zweden97 – Een vreemd jaar voor Zweden.
In de herfst van 1997 stopte in elk van de 21 regio’s in het land de terugloop van het aantal zieken en begon dat aantal plotseling toe te nemen.
Het aantal gemelde zieken was al meer dan een jaar aan het afnemen en had een nieuw laagterecord bereikt van 43.256 in juli 1997. De volgende maand draaide die trend plotseling om en begon dit aantal sterk te stijgen. In december 2003 bedroeg het aantal langdurig zieken 135.318.
Het aantal mensen dat door ziekte niet konden werken, wat al jaren sterk daalde, begon ook plotseling te stijgen, van het laagste van 118.530 in augustus 1997 naar 309.124 in februari 2003.
Het aantal mensen dat geregistreerd stond met belastingschade (pijn in de nek, schouders, rug, enz.) verdubbelde tussen 1997 en 2001.
Het aantal pogingen tot zelfdoding door jonge mensen steeg met 30% tussen 1998 en 2001.
Het aantal gevallen van prostaatkanker begon sterk toe te nemen, een verhoging van 32% tussen 1997 en 2004. In Stockholm vernegenvoudigde het aantal nieuwe gevallen onder mannen tussen 50 en 59.
Het aantal mensen dat ernstig gewond raakte bij een verkeersongeval, dat geleidelijk was teruggelopen, nam toe van 400 in 1996 tot 1.200 in 2004. Het aantal ongelukken waarbij buschauffeurs waren betrokken steeg van minder dan 150 in 1997 naar 250 in 2003.
Ook begon de hersteltijd na een borst of hartoperatie in 1997 langer te worden.
In 1997 begon een toename van overlijdens door Alzheimer, en ook dood door andere neurologische ziekten begon drastisch te stijgen.
Wat veranderde er in Zweden in de herfst van 1997? Mobieltjes (GSM 900 en 1.800) kwamen in handen van de gehele bevolking.
Hallberg en Johansson schreven:
In 1997 introduceerden veel grote bedrijven draadloze telefoonsystemen op kantoor. Eén zo’n systeem heet GSM-In-Office en maakt gebruik van 900 MHz … Werknemers moesten voor al hun gesprekken een draadloze telefoon gebruiken, in vele gevallen voor lange gesprekken. Dus werden vanaf 1997 vele werknemers de hele dag blootgesteld aan microgolfstraling (m.a.w. magnetronstraling, vert.) van de kleine basisstations, naast de sterkere straling van hun toestel, tijdens al hun gesprekken.
DE SCHRIJVERS CONCLUDEERDEN DAT, VOLGENS HUN GEGEVENS, HET DE MOBIELE TELEFOONS WAREN, NIET DE ZENDMASTEN, die verantwoordelijk waren voor de drastische afname van de gezondheid van de Zweedse bevolking. Voor 1997 was het aantal ziektedagen per persoon hoger in dichtbevolkte gebieden dan in dunbevolkte. Na 1997 was dat omgekeerd. Bewoners van het platteland waren plotseling zieker dan mensen in de stad. Dit gold voor alle gegevens waar ze naar keken: korte en lange termijn ziekten; ongevallen; moorden en zelfmoorden; verwonding of ziekte op de werkplek; herstelperiode na borst of hartoperatie; en ziekten aan het zenuwstelsel.
Hen viel op dat er in minder bevolkte gebieden minder straling is van de zendmasten, maar meer van de telefoon zelf. De telefoon moet sterker stralen om de verbinding te behouden. De enige ziekte die deze trend niet volgde was prostaatkanker. De sterke toename hiervan was even groot buiten en in de steden. De schrijvers kwamen tot de slotsom dat mobiele telefoons niet de oorzaak waren van prostaatkanker, maar ze hadden het mis.
De hersenen, de borst, het hart en het zenuwstelsel worden blootgesteld aan een mobiele telefoon wanneer deze aanstaat en wordt gebruikt. Daartegenover wordt het prostaat van dichtbij blootgesteld wanneer de telefoon in de zak zit en op stand-by staat, in vliegtuigmodus of uit. Zelfs in die gevallen geeft een telefoon straling af, maar de mate ervan is niet afhankelijk van de afstand tot een zendmast en daarom hetzelfde in de stad als op het platteland.
In 2009 verslechterde de gezondheidssituatie in Zweden nog steeds. Hallberg en Johansson groeven nog dieper in een artikel getiteld Indicatoren voor de ogenschijnlijke afname van de Zweedse publieke gezondheid na 1997: Komt dit door een verbeterde diagnostiek of door omgevingsfactoren?
Ze zagen dat alle trends uit hun eerdere onderzoek zich hadden voortgezet. Daarnaast ontdekten ze:
Dat het aantal nieuwgeborenen met hartproblemen begon te stijgen na 1998 en tegen 2007 bijna was verdubbeld;
Dat tussen 1997 en 2005 het voorkomen van longkanker verdubbelde bij oudere mannen en bij vrouwen;
Dat huidkanker aan het gezicht onder jonge mensen met 40% toenam tussen 2000 en 2006;
Dat het leeftijd gestandaardiseerd overlijden door Alzheimer met bijna 300% toenam tussen 1998 en 2008. Geteld vanaf 1979, twee jaar na de uitvinding door Apple van de personal computer, waar voor velen de blootstelling aan computerschermen gedurende de dag begon, was deze toename 8.000%. De toename steeg nog sterker nadat de bevolking mobiele telefoons aanschafte.Gedurende de jaren zeventig, voor de intrede van de PC, overleed ongeveer 1 op 100.000 mensen aan Alzheimer.
Toen ik op 17 juli 1996 op de deur van Pelda Levey’s deur klopte en zei “er is werk aan de winkel,” had niemand die ik kende een mobiele telefoon, en wifi was nog niet uitgevonden. Bomen waren de hoogste objecten buiten de stad, en ze zaten vol met vogels, insecten en andere dieren in het wild. Zelfs de bomen in mijn buurt in Brooklyn werden bezocht door wilde papegaaien.
Nu zijn we 28 jaar verder. In drie decennia van activisme door het Cellular Phone Task Force en honderden andere organisaties ging de wereld van nagenoeg geen naar 17 miljard toestellen. De straling die ze veroorzaken, opgeteld bij de straling van de benodigde zendmasten en satellieten, heeft de meeste insecten, vogels en wild op deze planeet uitgeroeid en de meerderheid van de mensen ziek gemaakt. Wie van ons slaapt goed, kan nog helder denken en leidt niet aan één of meerdere aandoeningen aan de luchtwegen, zenuwstelsel, hart, spijsvertering, stofwisseling, reuma, of geestelijke kwalen, of kanker of diabetes?
Het aantal beroerten in China is sinds de intrede van de mobiele telefoon verdubbeld. Wereldwijd is diabetes verviervoudigd. Een miljard mensen is zwaarlijvig. De ongelofelijke stijging in diabetes en zwaarlijvigheid is puur te wijten aan het vertragen van de stofwisseling als gevolg van de verstoring van de stroom van elektronen in onze mitochondriën (de “energiefabrieken” in de meeste cellen, vert.). 60% van alle Amerikanen leidt nu aan één of meerdere chronische ziekten. Een derde van de wereldbevolking heeft meer dan vijf kwalen, en minder dan 5% wereldwijd heeft geen gezondheidsklachten. Het jaarlijks uitgeschreven aantal recepten in de VS is gestegen van 1,5 miljard in de jaren negentig tot 4 miljard in 2009 tot 7 miljard in 2022. 42% van oudere volwassenen in de VS gebruikt vijf of meer middelen op recept, meer dan drie keer zoveel als voor er mobiele telefoons waren. 70% van alle volwassen Amerikanen neemt dagelijks één of meerdere middelen.
Met 17 miljard mobiele toestellen op Aarde in de handen van mensen die de wereld rondreizen in vliegtuigen en auto’s en ze de hele tijd “nodig hebben,” waar ze ook gaan of staan, zal geen organiseren, protesteren, rechtszaken voeren of wetgeving ook maar iets veranderen. Net zo min als je telefoon minder gebruiken. Al zou je maar één keer per jaar één telefoontje van een minuut hoeven maken in een noodgeval dan zijn alle zendmasten ter wereld nodig om je op enig moment te bedienen terwijl ze ondertussen alles en iedereen 24/7 bestralen, en niet te weinig ook. Zolang het maatschappelijk aanvaard is om überhaupt een mobiele telefoon te gebruiken, of dat nu in het openbaar is of bij je thuis, zullen honderden miljoenen die hierdoor zijn geschaad, waaronder ikzelf, veroordeeld zijn tot een eenzaam leven van voortdurende marteling, niet in staat tot sociaal contact, tot werken, naar de bioscoop gaan, naast je staan in een rij bij de kassa, reizen, naast jou wonen, of zelfs maar een huis hebben, tot ze sterven of zich van het leven beroven, wat te veel van mijn vrienden en contacten al hebben gedaan.
Zelfs degenen die weten wat hen doodt begrijpen het niet echt. Mobiele telefoons zijn zo normaal geworden dat zelfs degenen die zich elektro-hypersensitief noemen, of EHS, ze gebruiken. Ze helpen mee aan het kapot maken van de wereld en zichzelf. Ze proberen te ontsnappen aan iets dat hen aanvalt maar dat ze tegelijkertijd in hun eigen zak dragen en henzelf en anderen schade berokkent.
Het merendeel van de telefoontjes en e-mails die ik krijg komen van een mobiel.
Een vrouw die net een apparaat had gekocht om zich te beschermen tegen straling van een zendmast. Ze belde met haar mobiel.
Een verpleger informeerde over therapieën tegen de effecten van elektromagnetische straling. Hij belde met een mobiel die hij 25 cm van zich afhield en waaraan hij “schijven” had bevestigd om de straling “te neutraliseren.”
Een vrouw die zei dat ze leed aan EHS zocht een arts die haar die diagnose kon geven zodat ze niet in een jury hoefde te zitten. Ze belde met haar mobiel.
Een dame mailde me vanaf haar Iphone om te informeren naar de gevaren van zendmasten om te presenteren bij een raadsvergadering.
Een man mailde me vanaf zijn Android. Hij wilde iets doen om te voorkomen dat er nog meer satellieten werden gelanceerd, om de insecten te beschermen tegen de straling en ‘s nachts de straling te stoppen zodat hij weer kon slapen.
Een vrouw belde vanuit een klein plaatsje dat wordt omgeven door een nationaal park. Ze zei dat ze overgevoelig was voor straling, dat ze niet kon slapen. Ze wilde weten hoe ze zich kon beschermen. Ze belde met haar mobiel. Ze vertelde dat haar man niet overgevoelig was, maar toen ik informeerde naar zijn gezondheid zei ze dat hij altijd pijn in zijn rug had, voortdurend uitgeput was en nog leed aan andere kwalen.
Een vrouw in haar auto sprak een bericht in. Ze zei dat ze al anderhalf jaar een “wifi-vluchteling” was. Ze belde met haar mobiel en vroeg of ik haar een tekstbericht wilde sturen.
Een vrouw liet een bericht achter. Ze zei dat ze “holistisch” was, “totaal biologisch” at en “geen chemische stoffen gebruikte.” Ze liet zowel haar mobiele nummer achter als dat van haar man.
Een filmmaker belde. Hij wilde een film maken over mijn werk. Hij belde me met zijn mobiel. Hij had een kunstknie en hij leed aan kanker. “Waar zijn de libellen, de kameleons, de hagedissen en vogels waarmee ik opgroeide?” vroeg hij me.
Een vrouw vroeg om hulp bij het tegengaan van wetgeving die de plaatsing van zendmasten zou stroomlijnen. Ze belde met haar mobiel.
Een dame die zich zorgen maakte over de effecten van een zendmast in de buurt op haar kinderen belde met haar mobiel.
Een arts belde, ze zei dat ze zeer gevoelig was voor straling een een groep zou beginnen voor artsen. Ze belde me met haar mobiel.
Een andere arts belde, gespecialiseerd in milieugeneeskunde. Ze was bezorgd over straling op de school van haar kinderen. Ze belde mobiel.
Een vrouw uit Australië stuurde een e-mail. Ze vertelde dat zij en haar zoon zeer gevoelig waren voor straling en in een gemeenschap woonden waar het enige draadloos in een gemeenschappelijke schuur was. Ze maakte zich zorgen over plannen om Starlink in de gemeenschap te installeren. Haar mail kwam van een mobiel.
Een vrouw belde en zei dat haar zoon zo ernstig werd beïnvloed door elektromagnetische vervuiling dat hij niet kon lopen en in een ziekenhuis verbleef. Ze belde met haar mobiel en zei dat haar zoon er ook eentje had.
Een man die belde vertelde dat hij al jarenlang overgevoelig was voor EMF’s en bezig was met het opzetten van een gemeenschap, om “een thuis te bieden aan gevoelige mensen.” Hij belde me met zijn mobiel.
Mensen begrijpen niet dat een mobiele telefoon dezelfde straling voortbrengt als een zendmast, en dat die straling net zo ver reikt. Dat, wanneer je je mobiel zeven meter van je af legt, deze je blootstelt aan evenveel straling als een zendmast. Dat een zendmast slechts genoeg straling produceert om de telefoons in gebruik te laten functioneren. Dat, wanneer je belt of een bericht verstuurt, de dichtstbijzijnde mast (of satelliet) speciaal voor jou frequenties aanzet en jouw hele wijk bestraalt (of je hele woonplaats), en alles wat daar leeft, alleen maar zodat jij kunt bellen of een bericht kunt versturen. Dat alleen al het bezit van een mobiel, hoe weinig je deze ook gebruikt, maakt dat alle zendmasten ter wereld er moeten zijn voor wanneer jij een telefoontje wilt plegen.
Dat, wanneer je maar genoeg telefoneert in een gebied met slechte ontvangst, je provider verplicht is om er een mast bij te plaatsen. Dat een enkel telefoontje blijvende schade veroorzaakt aan je hersencellen. Dat je lichaam na een telefoontje van twee minuten dagen nodig heeft om te herstellen, als het al herstelt. Dat afstand je niet beschermd. Dat je de straling niet kunt “neutraliseren.” Dat er geen “veilige frequenties” bestaan. Dat je telefoon werd gemaakt met zeldzame mineralen die werden gedolven door kindslaven in Kongo.
Dat de bereidheid om een mobiele telefoon te gebruiken zal zorgen voor de teloorgang van vaste telefoonlijnen – en van vogels, insecten en wilde dieren. Dat, wanneer je om welke reden ook je telefoon gebruikt, je iemand martelt die toevallig bij je in de buurt woont of in de buurt is, of je dat nu weet of niet. Dat een mobiel zelfs straling afgeeft wanneer deze is uitgeschakeld. Dat het enige verschil tussen “elektrosensitieve” mensen en anderen is dat de “elektrosensitieven” weten wat hen ziek maakt en de anderen niet weten wat hen ziek maakt.
In de jaren dat ik een medische opleiding volgde woonde ik elke herfst een congres bij over holistische gezondheid in San Diego, georganiseerd door de Mandela Society. Daar luisterde ik naar en ontmoette bijzondere mensen. Ik maakte kennis met Ilina Rubenfeld, die me later onderwees en wiens geest/lichaam-methode van genezing ikzelf ging beoefenen.
Ik ontmoette Moshe Feldenkrais. Ik leerde ook zijn methode en ging die later onderwijzen. En Olga Worrall, een bijzondere genezer. Ik sprak met Swami Rama, Milton Trager, Ram Das, John Lilly en Joseph Chilton Pearce. Maar er was één spreker van wie ik me de naam niet herinner die een blijvende indruk op me maakte.
Hij was een predikant, en hij sprak over technologie. “Als je hout verzamelt en je wrijft twee stokken tegen elkaar om vuur te maken,” zei hij, “dan weet je precies wat dat licht voortbracht en hoe dat tot stand kwam. Maar als je een lichtschakelaar omzet dan weet je alleen dat er ergens een energiecentrale is, en dan doet je lamp het. Maar je kent niet de stappen die er tussen zitten. En ook niet de gevolgen van die stappen. Dat,” zei hij, “is het ‘falen van het midden.’ En dat is de ondergang van onze beschaving en onze wereld.”
Zoals ik vertelde tegen een publiek in Taos, Mexico, nu zes jaar geleden, we zijn als de aap die zijn hand niet uit de pot krijgt tenzij hij de pinda loslaat. We houden die steviger vast dan ooit. We zijn de pot ingelokt en nu sluit het deksel zich boven ons en verstikt ons. We moeten onze mobiele telefoons nu laten varen. Niet pas nadat je hebt ontdekt hoe, wat misschien nooit zal zijn. Eerst weggooien, dan uitzoeken hoe je zonder moet leven. Je zult niet alles kunnen doen wat je nu doet, maar je zult leven in een wereld die er morgen ook nog zal zijn. We hebben niet tot volgend jaar. We maken onszelf nu kapot. Gooi hem weg, zeg tegen iedereen dat je dat doet, en waarom, en zeg tegen hen hetzelfde te doen. Het is de enige manier voor ons en onze kinderen, en de dieren en planten om ons heen – die er nog zijn - om te overleven. En neem contact met me op om te helpen bij het organiseren van deze wereldwijde poging om de maatschappij te de-mobiliseren.
Arthur Firstenberg
President, Cellular Phone Task Force
Auteur van De onzichtbare regenboog – een geschiedenis van elektriciteit en leven
P.O. Box 6216 Santa Fe, NM 87502,
Telefoon in de VS: +1 505-471-0129
June 25, 2024
Hier kun je ons werk steunen met een donatie
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl
