Analyse door Dr. Joseph Mercola 27 mei 2024
HET VERHAAL IN EEN
OOGOPSLAG
· Japanse onderzoekers waarschuwen voor de risico's
van het gebruik van bloed van ontvangers van mRNA COVID-vaccins, wat mogelijke
dodelijke effecten benadrukt en de noodzaak van dringende maatregelen om de
wereldwijde bloedtoevoer veilig te stellen
· Bloed besmet met prionachtige structuren van het
spike-eiwit verhoogt het risico op het veroorzaken van dodelijke
neurodegeneratieve ziekten bij ontvangers. De mogelijke overdracht van
schadelijke eiwitten door exosomen ("afscheiding") en het risico op
auto-immuunziekten als gevolg van het vaccinmechanisme en componenten zoals
lipide nanodeeltjes (LNP's) zijn andere grote zorgen
· Voorstellen voor het beheer van bloedafname zijn
onder meer rigoureuze donorinterviews, uitstelperiodes en een reeks tests om de
veiligheid van bloedproducten te waarborgen
· De onderzoekers pleiten voor uitgebreide tests van
zowel geplaveide als niet-afgeplakte personen om de veiligheid van
bloedproducten te beoordelen en stellen voor om bloedproducten die besmet zijn
met spike-eiwitten of gemodificeerd mRNA weg te gooien totdat er effectieve
verwijderingsmethoden zijn ontwikkeld
· Ze vragen om het opschorten van alle op genen
gebaseerde “-vaccins ” en het uitvoeren van een rigoureuze schade-batenanalyse
in het licht van de ernstige gemelde gezondheidsschade. Ze dringen er ook bij
landen en organisaties op aan om concrete stappen te ondernemen om de reeds
geïdentificeerde risico's aan te pakken en te beperken
In een recente meta-analyse1,2 Geplaatst
op preprints.org, waarschuwen Japanse onderzoekers voor mogelijk dodelijke
risico's voor patiënten die bloed ontvangen van mensen die mRNA COVID-prikken
hebben genomen en roepen ze op tot dringende maatregelen om de veiligheid van
de wereldwijde bloedtoevoer te waarborgen. Volgens de auteurs:3
“ ... veel landen over de hele wereld hebben gemeld
dat zogenaamde genetische vaccins, zoals vaccins die gemodificeerd mRNA
gebruiken dat codeert voor het piekeiwit en lipide nanodeeltjes als het
medicijnafgiftesysteem, hebben geleid tot trombose na vaccinatie en
daaropvolgende cardiovasculaire schade , evenals een grote verscheidenheid aan
ziekten waarbij alle organen en systemen betrokken zijn, inclusief het
zenuwstelsel ...
[Op basis van deze omstandigheden en de hoeveelheid
bewijs die onlangs aan het licht is gekomen, vestigen we de aandacht van
medische professionals op de verschillende risico's die gepaard gaan met
bloedtransfusies met bloedproducten afkomstig van mensen die hebben geleden aan
lange COVID en van ontvangers van genetisch vaccin , inclusief degenen die
mRNA-vaccins hebben ontvangen, en we doen voorstellen met betrekking tot
specifieke tests, testmethoden, en regelgeving om met deze risico's om te gaan.
”
Bloed van gevaccineerde donoren kan risico's voor
neurologische gezondheid opleveren
Een bijzonder risico dat in dit document aan de
orde komt, zijn de implicaties van bloed dat besmet is met prionachtige
structuren in het piekeiwit. Prionen zijn verkeerd gevouwen eiwitten die bij
mensen neurodegeneratieve ziekten kunnen veroorzaken, zoals de ziekte van
Creutzfeldt-Jakob (CJD), door het verkeerd vouwen van normale eiwitten in de
hersenen te veroorzaken.
Prion-ziekten worden gekenmerkt door een lange
incubatietijd, gevolgd door snelle progressie en hoge mortaliteit. De suggestie
dat het piekeiwit van SARS-CoV-2, vooral van bepaalde varianten, prionachtige
domeinen zou kunnen bevatten, baart om verschillende redenen zorgen:
·
Transmissierisico — Als piekeiwitten met prionachtige structuren
kunnen worden overgedragen via bloedtransfusies, bestaat het risico dat
prionziekten bij ontvangers worden veroorzaakt. Prion-ziekten zijn notoir
moeilijk vroegtijdig te diagnosticeren, hebben geen genezing en zijn dodelijk,
waardoor een mogelijke overdracht via bloedproducten een groot
veiligheidsprobleem is.
·
Detectie- en
verwijderingsuitdagingen — De huidige
bloedonderzoeksprocessen testen niet specifiek op prionen, deels omdat
prionziekten zeldzaam zijn en deels vanwege de technische uitdagingen bij het
detecteren van prionen bij lage concentraties. Als spike-eiwitten met
prionachtige eigenschappen aanwezig zijn in het bloed van personen met
COVID-prik, zijn bestaande bloedveiligheidsprotocollen mogelijk niet toereikend
om overdracht te voorkomen.
·
Veiligheidsproblemen
op lange termijn — Prion-ziekten hebben lange
latentieperioden, wat betekent dat symptomen jaren of zelfs decennia na
blootstelling kunnen optreden. Deze vertraging bemoeilijkt de inspanningen om
de bron van een infectie terug te leiden tot een bloedtransfusie en de
veiligheid van de bloedvoorraden in de tijd te beoordelen.
·
Gevolgen voor het
beheer van de bloedtoevoer — Zorgen
over de mogelijke risico's die gepaard gaan met prionachtige structuren in
spike-eiwitten kunnen leiden tot veranderingen in de subsidiabiliteitscriteria
van donoren of de implementatie van aanvullende screeningmaatregelen. Deze
veranderingen kunnen van invloed zijn op de beschikbaarheid van bloedproducten,
die van cruciaal belang zijn voor routinematige medische procedures.
·
Vertrouwen van het
publiek — Het publieke bewustzijn van deze
potentiële risico's, zelfs als ze theoretisch zijn of een zeer lage kans hebben
om te voorkomen, kan de bereidheid van individuen om te doneren of
bloedtransfusies te ontvangen beïnvloeden, waardoor de bloeddonatiegraad en het
algehele vertrouwen in de veiligheid van bloedtransfusies worden verlaagd.
De auteurs benadrukken de noodzaak van uitgebreide
studies om de implicaties van deze prionachtige structuren in het piekeiwit
beter te begrijpen, niet alleen voor de veiligheid van mRNA-prikken, maar ook
voor de bredere implicaties voor volksgezondheidsmaatregelen zoals
bloedtransfusiepraktijken.
Andere mogelijke gezondheidsgevaren van besmet
bloed
Verontreinigd bloed kan ook andere ernstige
gezondheidsrisico's met zich meebrengen, waaronder:
•Verminderde immuunfunctie onder
bloedontvangers — Het is aangetoond dat hoe meer
doses van de COVID-opname u heeft gekregen, hoe groter de kans dat u
toekomstige infecties oploopt, hetzij door SARS-CoV-2 of andere virussen, als
gevolg van antilichaamafhankelijke verbetering.
Bloeddonaties van mensen die verschillende doses
mRNA-injecties hebben gekregen, bieden mogelijk onvoldoende immuniteit tegen
veelvoorkomende infecties, wat resulteert in subklinische infecties en ziekten
bij ontvangers.
•Vorming van bloedstolsels en
amyloïdeaggregaten — Als het immuunsysteem van een
bloedafnemer niet sterk genoeg is om piekeiwit te neutraliseren, kunnen er ook
bloedstolsels en amyloïdeaggregaten ontstaan.
•Chronische ontsteking — Langdurige blootstelling aan de antigenen van
de COVID-19-opnamen kan de vorming van IgG4-antilichamen veroorzaken, wat
resulteert in chronische ontstekingen en immuundisfunctie.
IgG4-antilichamen worden vaak geassocieerd met
chronische blootstelling aan antigenen, zoals die worden gezien bij aanhoudende
infecties, bepaalde vormen van kanker en langdurige blootstelling aan
allergenen. IgG4-antilichamen worden ook geassocieerd met een unieke aandoening
die bekend staat als IgG4-Related Disease (IgG4-RD), een fibro-inflammatoire
aandoening die wordt gekenmerkt door zwellingen of massa's in aangetaste
organen.4
Bewaar dit artikel voor later - Download nu de PDF
Download PDF https://media.mercola.com/ImageServer/Public/2024/May/PDF/blood-supply-contamination-pdf.pdf
Bloedtransfusies en het risico op
auto-immuunziekten
De auteurs maken zich ook zorgen over het
potentieel van besmet bloed om auto-immuunziekten bij ontvangers te
veroorzaken. Uit recent onderzoek is gebleken dat de RNA-pseudouridylering, een
proces waarbij uracil wordt verwisseld voor synthetisch methylpseudouridine,
kan frameshifting veroorzaken,
eigenlijk een opslag in de decodering, die de productie van afwijkingen
eiwitten kan voorzaken.
De antilichamen die zich daardoor ontwikkelen,
kunnen op hun beurt immuunreacties buiten het doel veroorzaken. Daarnaast zijn
lipide nanodeeltjes (LNP's), een belangrijk onderdeel van de COVID-opnamen,
geïdentificeerd als zeer ontstekingsremmend en met een krachtigere adjuvante
activiteit in vergelijking met traditionele vaccinadjuvantia, wat het risico op
een auto-immuunrespons verder vergroot. Zoals gerapporteerd in het aanbevolen
artikel:5
“Recente studies hebben aangetoond dat
RNA-pseudouridylering kan leiden tot frameshifting. Het is nog niet duidelijk
of een deel van het pseudouridineerde mRNA voor het piekeiwit wordt vertaald in
een ander eiwit met een onbekende functie bij ontvangers van vaccins. Als deze
eiwitten ook pathogeen zijn, kunnen in de toekomst aanvullende tests voor
dergelijke frameshift-eiwitten nodig zijn.
Zelfs als een frameshift-eiwit niet giftig is, moet
het vreemd zijn aan het lichaam en kan het auto-immuunziekten veroorzaken.
Bovendien zijn LNP's zelf zeer inflammatoire stoffen ... LNP's blijken een
sterkere adjuvante activiteit te hebben dan de adjuvantia die worden gebruikt
in conventionele vaccins, en er is ook bezorgdheid over auto-immuunziekten als
gevolg van dit aspect.
Dus hoewel het niet duidelijk is wat de veroorzaker
van auto-immuunziekte is, is het grote aantal gemelde gevallen van
auto-immuunziekte na genetische vaccinatie uiterst zorgwekkend.
Het mechanisme van genvaccins dat ervoor zorgt dat
eigen cellen de antigenen van ziekteverwekkers produceren, brengt het risico
met zich mee auto-immuunziekten te veroorzaken, die niet volledig kunnen worden
vermeden, zelfs niet als mRNA-pseudouridyleringstechnologie wordt gebruikt.
In deze context moeten personen met een positieve
bloedtest voor spike-eiwit mogelijk interviews en aanvullende tests ondergaan
voor auto-immuunziekte-indicatoren, zoals antinucleaire antilichamen.
Als de aminozuursequentie van het eiwit als gevolg
van de frameshift voorspelbaar is, kunnen deze kandidaat-eiwitten worden
opgenomen in de initiële massaspectrometrie-assay. In ieder geval is het
bijzonder belangrijk om tests te ontwikkelen en medische zorginstellingen vast
te stellen in afwachting van deze situaties. ”
Voorstellen voor het beheer van bloedafname
De auteurs schetsen verschillende specifieke voorstellen
voor het beheer van bloedafname en bloedproducten van personen die genetische
“-vaccins hebben gekregen. ” Gezien de verscheidenheid aan bloedgerelateerde
afwijkingen die na de prik zijn waargenomen, stellen de onderzoekers dat
rigoureuze en voorzorgsmaatregelen bij bloedbehandeling en transfusiepraktijken
nu een noodzaak zijn geworden.
Een belangrijk onderdeel van het voorstel is het
houden van grondige interviews met potentiële bloeddonors. Deze interviews
moeten betrekking hebben op hun vaccinatiestatus, het aantal ontvangen doses,
hun COVID-19-infectiegeschiedenis en eventuele symptomen die ze kunnen ervaren
die kunnen wijzen op aandoeningen zoals het post-vaccinatie syndroom (PVS),
long-COVID of andere complicaties.
De onderzoekers bevelen ook uitstelperiodes aan
voor bloed dat is verzameld bij ontvangers van COVID-prikken — 48 uur voor
mRNA-opnamen en zes weken voor ontvangers van AstraZeneca DNA-prikken. Er wordt
ook een reeks tests voorgesteld om de veiligheid van verzameld bloed te waarborgen,
waaronder:
|
Massaspectrometrie
om het piekeiwitgehalte te meten |
PCR
voor het detecteren van de aanwezigheid van piekeiwit mRNA en DNA |
|
Testen
op markers geassocieerd met auto-immuunziekten |
Enzymgebonden
immunosorbentassay (ELISA) |
|
Immunofenotypering |
Vloeibare
biopsieën gecombineerd met proteomica om piekeiwit en zijn mRNA te detecteren
en te kwantificeren |
De auteurs merken ook op dat beleid en procedures
voortdurend moeten worden herzien, aangezien nieuwe risico's en problemen met
bloedproducten afkomstig van mRNA en ontvangers van DNA-prikken worden
geïdentificeerd.
Zorgen voor de veiligheid van huidige
bloedproducten
Het document beoordeelt ook strategieën om de
veiligheid van reeds verzamelde bloedproducten te waarborgen, en benadrukt de
complexe uitdagingen die medische instellingen, regelgevende instanties en het
bredere ecosysteem voor de gezondheidszorg moeten navigeren na wijdverbreid
gebruik van mRNA-injecties.
De belangrijkste zorg is het risico voor patiënten
door het gebruik van bloedproducten van donoren die op genen gebaseerde
injecties hebben ontvangen zonder de aanwezigheid of afwezigheid van
spike-eiwitten of gemodificeerd mRNA te bevestigen. Om hun veiligheid te
garanderen, moeten methoden om potentiële verontreinigingen te kwantificeren zo
snel mogelijk worden ontwikkeld en geïmplementeerd.
Een ander kritiek punt dat moet worden aangepakt,
is het huidige gebrek aan betrouwbare methoden om piekeiwitten of gemodificeerd
mRNA uit bloedproducten te verwijderen. De auteurs waarschuwen dat, gezien de
mogelijke persistentie, lage oplosbaarheid, hittebestendigheid en
stralingsweerstand van deze componenten, de huidige methodologieën onvoldoende
zijn voor de klus. De enige oplossing, zeggen ze, is om alle bloedproducten die
deze verontreinigingen bevatten, weg te gooien totdat er effectieve
verwijderingstechnieken zijn vastgesteld.
Onderzoekers roepen op tot wijdverbreide
bloedtesten
Daarnaast roepen de onderzoekers op tot
wijdverbreide tests van zowel geplaveid als losgeknepen om de mogelijke
overdracht van piekeiwitten door exosomen (zogenaamde afstoting) te beoordelen.
Zoals opgemerkt door de auteurs:
“ ... toen exosomen verzameld van ontvangers van
vaccins werden toegediend aan muizen die niet waren gevaccineerd met het
genetische vaccin, werd het piekeiwit overgedragen.
Daarom kan niet worden ontkend dat het piekeiwit en
zijn gemodificeerde genen via exosomen kunnen worden overgedragen. Om deze
reden raden we aan om in eerste instantie volledige tests uit te voeren,
ongeacht de status van genetische vaccinatie, en dat er een cohortonderzoek
wordt uitgevoerd om snel het volledige beeld vast te leggen …
Bovendien ... kan niet worden uitgesloten dat zelfs
degenen die niet zijn gevaccineerd met het genetische vaccin, maar lange COVID
hebben gehad, mogelijk residuele spike-eiwitten of van fibrine afgeleide
microthrombi in hun lichaam hebben, dus het zou raadzaam zijn om te doen
dezelfde testen en follow-up als voor ontvangers van genetische vaccins.
De aanwezigheid of afwezigheid en de hoeveelheid
anti-nucleocapside-antilichamen en antilichaamisotypen kunnen een indicator
(en) zijn om te onderscheiden of genetische vaccinatie of lange COVID de
oorzaak is. In ieder geval wordt verwacht dat deze cohortstudies zullen helpen
bij het vaststellen van afkapwaarden voor bloedspiegels van piekeiwitten en
andere stoffen om de veiligheid van bloedproducten te bepalen.
Faksova et al. voerde een groot cohortonderzoek uit
bij 99 miljoen mensen die een multinational Global Vaccine Data NetworkTM (GVDN
®) gebruikten en vonden een significant verhoogd risico op myocarditis,
pericarditis, Guillain-Barre-syndroom en cerebrale veneuze sinustrombose bij
ontvangers van genetische vaccins. ”
Het waarborgen van de traceerbaarheid van
bloedproducten en het opzetten van een rigoureus wettelijk en regelgevend kader
om de talloze problemen die voortvloeien uit het gebruik van bloedproducten
afkomstig van COVID-prikdieren te beheersen, staan ook voorop. Dit omvat het
creëren van systemen voor de registratie van alle potentiële donoren, het
waarborgen van de traceerbaarheid van bloedproducten en het uitvoeren van
resultatenonderzoeken van ontvangers.
Call to Pause: Evaluatie van de risico's en
voordelen van genetische vaccins voor een veiligere toekomst
Concluderend wijzen de auteurs erop dat als we
doorgaan met het gebruik van op mRNA-LPN gebaseerde platforms om conventionele
vaccins te vervangen of nieuwe te creëren, de risico's voor onze bloed- en
beenmergtoevoer verder zullen worden vergroot.
“De impact van deze genetische vaccins op
bloedproducten en de daadwerkelijke schade die daardoor wordt veroorzaakt, is
momenteel onbekend, ” schrijven ze.6
“Om deze risico's te vermijden en verdere
uitbreiding van bloedbesmetting en complicatie van de situatie te voorkomen,
verzoeken wij daarom ten zeerste om de vaccinatiecampagne met genetische
vaccins op te schorten en zo vroeg mogelijk een schade-batenanalyse uit te
voeren , zoals Fraiman et al.7 en Polykretis et al.8
[De] gezondheidsletsels veroorzaakt
door genetische vaccinatie zijn al buitengewoon ernstig en het wordt hoog tijd
dat landen en relevante organisaties samen concrete stappen ondernemen om de risico's
te identificeren en deze te beheersen en op te lossen. ”
Bronnen en referenties:
·
1, 3, 5, 6 Preprints.org
March 15, 2024
·
2 Jeff Dornik Substack March 22, 2024
·
4 Stat
Pearls IgG4-Related Disease
