februari 26, 2023 6823 143
Irish Savant
over een recent onderzoek onder jonge vrouwen en meisjes dat een groeiend
gevoel van vrouwelijke wanhoop en melancholie aan het licht bracht. Is dit
symptomatisch voor het feit dat moderne vrouwen, nu ze op elk gebied met mannen
moeten concurreren en hun moederlijke impulsen moeten verwerpen, psychologisch
onder druk komen te staan omdat hun natuurlijke vrouwelijkheid wordt
onderdrukt?
De resultaten van opiniepeilingen en enquêtes moeten met enige terughoudendheid worden behandeld, omdat ze meestal door een agenda worden bepaald. (Welke van de volgende punten geeft uw mening over president Biden het best weer: a) Inspirerend, b) Briljant, c) Eervol). Om voor de hand liggende redenen moeten we extra voorzichtig zijn met onderzoeken die harde cijfers willen toepassen op abstracte waardeoordelen zoals geluk, vooral wanneer dergelijke onderzoeken worden uitgevoerd door Amerika’s beruchte CDC. Niettemin klinken de onderstaande bevindingen als waarheid, schrijft Irish Savant.
Uit het onderzoek blijkt
dat bijna 3 op de 5 tienermeisjes (57%) zegt zich “voortdurend verdrietig of
hopeloos” te voelen. Dat is het hoogste percentage ooit. En 30% zegt serieus te
hebben overwogen om door zelfmoord te sterven – een percentage dat de afgelopen
10 jaar met bijna 60% is gestegen. Hoe kan dit als de westerse wereld is
overhandigd aan vrouwen? Op vrouwen gerichte bijstand, grotesk oneerlijk
positieve-discriminatie actiebeleid waardoor mannen, vooral blanke mannen, bij
elke stap in het leven worden benadeeld, juridische vooroordelen, ongeloof bij
zelfs de meest onwaarschijnlijke seksuele intimidatieclaims,
scheidingsverkrachting, bestraffende kinderalimentatie (zelfs wanneer zij niet
de biologische vaders zijn!)… het is een vrouwenwereld. Of toch niet? Niet
volgens deze cijfers van het CDC. Het geluksniveau van vrouwen (en ook van
mannen, maar wie maalt daarom?) daalt al bijna dertig jaar, een realiteit die
zelfs The Guardian toegeeft. De oplossing van The Guardian is, zoals je zou verwachten, meer van
hetzelfde om alles beter te maken. Meer sekspartners, meer geld, meer
abortussen, meer immigratie uit de derde wereld… en vrouwen zullen gelukkig
zijn.
Sommige oorzaken van vrouwelijke melancholie lijken duidelijk genoeg, de
pathologieën van socia media zijn zelfs voor sociologen duidelijk. “Online doorgebrachte tijd beïnvloedt elk aspect
van de ontwikkeling van adolescenten – fysiek, emotioneel, cognitief, seksueel
en relationeel. Screenagers hebben niet genoeg interactie met de echte wereld
om een solide, functioneel zelf op te bouwen.” Met een voor haar ‘beroep’ verbluffend inzicht geeft deze
sociologe toe dat smartphones verslavend zijn in de klinische betekenis van het
woord, dat social media een bron van angst zijn, dat fear of missing out (FOMO)
een consumerende zorg is, en dat de druk van leeftijdsgenoten om je leven
online te zetten aanzienlijk is. Vaak (meestal?) hebben deze online
voorstellingen weinig te maken met de werkelijke persoon: Gefotoshopte beelden
en meesterlijke eufemismen (volslank = walvis, slank = anorexia, party girl =
hoer) kunnen online werken, maar wat gebeurt er als je iemand in het echt ontmoet
via een dating app? Positieve discriminatie voor vrouwen is ook een vergiftigde
kelk waarbij meisjes in feite worden aangemoedigd om tweederangs mannen te zijn
in plaats van eersterangs vrouwen. Onbewust herkent elke vrouw die in een op PD
gebaseerde rol is gepropt, de onderliggende onwaarheden.
Maar de werkelijke oorzaken van de toenemende wanhoop bij vrouwen zijn
dieper. Want de moderne vrouw is in oorlog met de natuur zelf, in oorlog met de
Logos, wat Nietzsche “de omkering
van alle waarden” noemde (die Umwertung aller Werte). Of laten
we het Satanische Omkering noemen. In de loop van duizenden jaren zijn
oerkrachten in de achterhersenen van onze vrouwen diep geworteld geraakt.
Vijfduizend jaar evolutie kan niet in een paar decennia ongedaan worden gemaakt,
ondanks wat de beschavingsvernietigers verkondigen. Het nettoresultaat is een
strijd tussen de bewuste en onbewuste geest, een strijd met rampzalige
gevolgen. De evolutionaire programmering “dirigeert” vrouwen om thuismakers en
kinderdraagsters te zijn als partners van een sterke man die hun gezin
verdedigt en verzorgt. Zelfs als een onbehouwen jongeman met holbewoner-kennis
van man-vrouw relaties merkte ik dat vrouwen met handenwrijvende kippenkont
echtgenoten nooit gelukkig waren. En hoe meer hij zich verlaagde, hoe bitterder
en feeksachtiger de vrouwen werden. De rampzalige daling van het
testosterongehalte bij mannen in de afgelopen decennia heeft dit probleem in
een crisis veranderd.
Naarmate de financiële status van vrouwen stijgt tot op of boven het
niveau van de beschikbare mannen in hun sociale omgeving, zullen zij grote
moeite hebben om een aanvaardbare partner op lange termijn te vinden. Zoals
Oscar Wilde opmerkte, zijn vrouwen altijd tevreden met het beste. Helaas voor
hen heeft de ‘alle vrouwen zijn geweldig’-troop en de fantasie dat mannen zich
aangetrokken voelen tot brutale onafhankelijke intelligente vrouwen geleid tot
volstrekt onrealistische ideeën over hun paringswaarde. Dit leidt ertoe dat
enorme aantallen vrouwen achter een relatief klein aantal hoogwaardige mannen
aanzitten. Ik herinner me dat Chateau Heartiste erop wees dat wanneer mannen
die voorbestemd zijn om te trouwen en een gezin te onderhouden veel minder
waard zijn op de markt dan vroeger, ze worden vervangen door playboys die
profiteren van het seksuele klimaat. Vrouwen die in hun behoefte aan zekerheid
worden voorzien door de grote overheid en positieve carrières beginnen ook hun
verlangen naar pump ‘n’ dump alfamannetjes te bevoordelen. Zo hebben vrouwen
ongewild het leven moeilijker gemaakt voor allemaal, behalve voor de meest
aantrekkelijke onder hen. En die aantrekkelijkheid heeft maar een korte bloei.
Daarna dringt het verschrikkelijke besef door dat hun vermogen om het meest
elementaire en krachtige instinct, dat van de voortplanting te vervullen,
verloren is gegaan. Ondanks de kwaadaardige viering van de ‘kinderloze’ status,
laat de natuur zich niet ontzeggen, dus in hun wanhoop slagen ze er misschien
in om er, als ze de veertig ingaan, via IVF een enkel, waarschijnlijk
autistisch kind uit te persen, dat zelf wordt uitbesteed aan een
kinderdagverblijf dat wordt gerund door derdewereldmensen die het op zijn kop
zetten en erom lachen.
Terug naar Chateau Heartiste voor een (net) mogelijke oplossing. “We kunnen dit zinkende schip keren en naar een
veilige haven loodsen, maar dan moeten we terugkeren naar de verkeerde kant van
de geschiedenis, waar we jongens prijzen om hun onderscheidend vermogen en hen
aanmoedigen om te knutselen, en hen niet beschamen omdat ze stoïcisme verkiezen
boven sociale rechtvaardigheid. Aan de andere kant betekent dit dat we moeten
stoppen met de onmenselijke agenda om meisjes te prijzen omdat ze zich
jongensachtig gedragen en meisjes te laten denken dat hun natuurlijke
vrouwelijke talenten tekenen van zwakte zijn. Minder “aanleunen”, meer “met
rust laten” om het leven na te streven waartoe hun op geslacht gebaseerde
aanleg hen organisch aanzet.”
Maar vergeet niet dat de oplossing buiten de menselijke sfeer ligt. Die
ligt in de handen van God. Want onze huidige problemen zijn van demonische
oorsprong.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
