september 3, 2024 57
We doden letterlijk onszelf en alles om ons heen en de meeste mensen weten niet eens dat dit gebeurt. Maar zelfs als we iedereen de uitsterving-niveau bedreiging zouden kunnen laten begrijpen, zouden ze dan hun gedrag veranderen? De plastic producten die we voortdurend weggooien, verdwijnen niet op magische wijze. In plaats daarvan breken ze af in steeds kleinere stukjes. Vandaag de dag zijn er triljoenen en triljoenen ongelooflijk kleine plastic deeltjes die bekend staan als “microplastics” en die letterlijk onze hele omgeving hebben verzadigd.
Je realiseert je dit misschien niet, maar microplastics maken nu ongeveer 40% uit van het stof in onze huizen. Elke keer als het regent, komen microplastics uit de lucht vallen, onze grond zit vol met microplastics, de lucht die we inademen zit vol met microplastics en microplastics zitten in vrijwel alles wat we eten en drinken. In een artikel dat onlangs is gepubliceerd door Yale University wordt besproken hoe alomtegenwoordig microplastics zijn geworden… schrijft Michael Snyder.
Microplastics zijn bijna overal ontdekt, van de bodem van de Middellandse Zee tot de wolken boven Mount Fuji, maar ook in het voedsel dat we eten, het water dat we drinken en de lucht die we inademen. Bij mensen zijn microplastics aangetroffen in onder andere longen, placenta’s, testikels en beenmerg, maar ook in bloed, urine, sperma en moedermelk. Wetenschappers onderzoeken nog steeds de mogelijke impact van microplastics, waarvan is aangetoond dat ze menselijke cellen beschadigen.
Hoe hard je het ook probeert, het is onmogelijk om aan de vervuiling door microplastics te ontsnappen.
Het is letterlijk overal.
Helaas hebben wetenschappers ontdekt dat microplastics zich ophopen in ons lichaam.
Uit een onderzoek dat onlangs in New Mexico werd uitgevoerd, bleek zelfs dat microplastics zich ophopen in onze hersenen…
In een onderzoek dat in mei werd gepubliceerd, werd gekeken naar de toenemende hoeveelheden micro- en nanoplastics (MNP’s) in het milieu en hoe deze onze gezondheid zouden kunnen beïnvloeden.
Onderzoekers onderzochten deze scherfachtige deeltjes in menselijke organen – met name de lever, nieren en hersenen – met behulp van autopsiemonsters die van 2016 tot 2024 werden verzameld in Albuquerque, New Mexico. De hersenweefselmonsters waren afkomstig van de frontale cortex, die verantwoordelijk is voor abstract denken, creativiteit en motorische taken.
Als je het gevoel hebt dat je niet zo helder kunt denken als je zou moeten, kan dit daar een reden voor zijn.
Helaas kan dit ook helpen verklaren waarom onze hele samenleving tegenwoordig niet al te helder denkt.
Volgens CNN ontdekten de wetenschappers die dit onderzoek uitvoerden dat hersenmonsters uit 2024 concentraties microplastics bevatten die 50 procent hoger waren dan hersenmonsters uit 2016…
Menselijke hersenmonsters die begin 2024 bij autopsie werden verzameld, bevatten meer kleine stukjes plastic dan monsters die acht jaar eerder waren verzameld, volgens een preprint die in mei online is gezet. Een preprint is een studie die nog niet peer-reviewed en gepubliceerd is in een tijdschrift.
“De concentraties die we zagen in het hersenweefsel van normale individuen, die een gemiddelde leeftijd hadden van rond de 45 of 50 jaar oud, waren 4.800 microgram per gram, of 0,5% van het gewicht,” zei hoofdauteur Matthew Campen, een regentsprofessor farmaceutische wetenschappen aan de Universiteit van New Mexico in Albuquerque.
“Vergeleken met autopsie-hersenstalen uit 2016 is dat ongeveer 50% hoger,” zei Campen. “Dat zou betekenen dat onze hersenen vandaag de dag voor 99,5% uit hersenen bestaan en de rest uit plastic.”
Oké, laten we dit even laten bezinken.
Op dit moment zijn onze hersenen voor een half procent plastic.
Dat is al erg, maar bedenk eens wat er gebeurt als de hoeveelheid plastic in onze hersenen elke 8 jaar met 50 procent blijft toenemen.
Als dat werkelijk gebeurt, zal over 80 jaar 28 procent van onze hersenen van plastic zijn en zal iedereen dood zijn.
Ik heb dit meer dan eens uitgerekend om er zeker van te zijn dat ik het bij het rechte eind had.
Er wordt gemeld dat het meest voorkomende type plastic dat de onderzoekers vonden in menselijk hersenweefsel polyethyleen was…
Het meest gevonden type plastic was polyethyleen, met grotere hoeveelheden in de hersenen vergeleken met de andere weefselmonsters. Volgens het boek Microfluidics for Cellular Applications wordt polyethyleen op grote schaal geproduceerd en gebruikt in zaken als verpakkingen, plastic zakken, opslagcontainers en speelgoed.
Plastic producten die we elke dag weggooien bevatten zeer gevaarlijke gifstoffen.
Constante blootstelling aan deze giftige stoffen kan zeer ernstige gevolgen hebben.
Volgens een studie op de officiële website van de NIH “bestaat er een duidelijke correlatie tussen blootstelling aan micro- en nanoplastic deeltjes en het ontstaan van verschillende vormen van kanker”…
Van micro- en nanoplastic is al bekend dat het potentiële kankerverwekkende/mutagene stoffen zijn die DNA-beschadiging kunnen veroorzaken, wat leidt tot carcinogenese. Daarom worden de effecten van blootstelling aan micro- en nanoplastics op de menselijke gezondheid momenteel uitgebreid onderzocht om een duidelijk verband te leggen tussen deze stoffen en de gevolgen voor de gezondheid. Tot nu toe is vastgesteld dat er een duidelijke correlatie bestaat tussen blootstelling aan micro- en nanoplasticdeeltjes en het ontstaan van verschillende vormen van kanker. Daarom hebben we onderzoek gedaan met behulp van de databases PubMed, Web of Science en Scopus, waarbij we hebben gezocht naar alle onderzoekspapers over kanker die mogelijk verband houden met het onderwerp blootstelling aan nano- en microplastics. Uiteindelijk hebben we in dit artikel verschillende vormen van kanker besproken, waaronder hepatocellulair carcinoom, alvleesklierkanker, adenocarcinoom van de alvleesklier, kanker van de galwegen en enkele vormen van endocriene kanker.
Het is je waarschijnlijk opgevallen dat veel meer mensen tegenwoordig kanker lijken te krijgen.
We hebben te maken met een ongekende explosie van kanker in onze samenleving en het wordt elk jaar erger.
Er zijn veel redenen waarom dit gebeurt en blootstelling aan microplastics is er daar één van.
Een ander onderzoek dat werd uitgevoerd op muizen stelde vast dat blootstelling aan microplastics kan leiden tot “tekenen van cognitieve achteruitgang die lijken op dementie”…
Toen Jaime Ross, PhD, neurowetenschapper en assistent-professor aan de University of Rhode Island College of Pharmacy, besloot te onderzoeken hoe het vervuilen van het drinkwater van muizen met kleine stukjes plastic hun cognitieve functie zou kunnen beïnvloeden, verwachtte ze niet dat het experiment veel zou opleveren.
Maar na slechts drie weken ontdekten Ross en haar team dat microplastics hun weg hadden gevonden naar de hersenen van de muizen en de robuuste verdediging van de bloed-hersenbarrière hadden gepasseerd. De onderzoekers voerden verschillende tests uit en ontdekten dat de muizen die aan microplastic waren blootgesteld tekenen van cognitieve achteruitgang vertoonden die leken op dementie.
Hoe meer plastic zich ophoopt in onze hersenen, hoe moeilijker het voor ons wordt om helder te denken.
Bovendien werd in een ander onderzoek microplastic gevonden in alle testikels van mensen en honden die onderzoekers onderzochten…
Een nieuw onderzoek vond een “alomtegenwoordige” aanwezigheid van microplastics in testikels van mensen en honden.
Het onderzoek, dat vorige week werd gepubliceerd in het tijdschrift Toxicological Sciences, ontdekte dat van alle 47 testikels van honden en 23 testikels van mensen die werden onderzocht, deze allemaal microplastics bevatten.
De bevindingen suggereren dat er mogelijke gevolgen zijn voor de vruchtbaarheid van de man.
Dit zou kunnen helpen verklaren waarom de vruchtbaarheidscijfers over de hele wereld zijn ingestort.
We hebben echt te maken met een wereldwijde noodsituatie.
Zoals ik heb gedocumenteerd in mijn boek getiteld “End Times”, blijft de hoeveelheid plastic die we wereldwijd produceren elk jaar toenemen en dus groeit deze crisis exponentieel.
Maar zelfs als we onmiddellijk zouden stoppen met de productie van plastic, zou al het plastic dat we al hebben weggegooid nog tientallen jaren blijven afbreken en dus zal het totale aantal microplastics in ons milieu blijven toenemen, wat we ook doen.
Het is tijd voor de mensheid om toe te geven dat we gefaald hebben en om collectief om hulp te roepen voordat het te laat is.
Maar dat gaan we niet doen, toch?
