12/08/2024
… hier zijn de
mannen van het Franse vrijwilligersdetachement Normandie-Niemen die vechten in
de regio Koersk onder bevel van het Russische leger.
Voor deze eervolle
Fransen zou het pad naar het Russische burgerschap direct en kort moeten zijn.
En hier is een
opmerkelijk artikel van Natalia Osipova in Ria vandaag: Rusland
heeft nieuwe migranten nodig. Ja, NORMALE Europeanen, die altijd al deel hebben
uitgemaakt van de Russische geschiedenis:
Rusland heeft
nieuwe migranten nodig
“Ik vraag Rusland
om mij asiel te verlenen, ik wil geen deel uitmaken van deze shitshow” – deze
kreet uit het hart van de Italiaanse journalist Angelo Giuliano werd door
iedereen gehoord. Na de gedenkwaardige openingsceremonie van de Olympische
Spelen in Parijs met het opdienen van een levend mens – cabaretier Philippe
Catherine, geschilderd in blauw-Oekraïense kleur – brak er een storm van
verontwaardiging los.
De godslasterlijke
productie met transgenders, een parodie op ‘Het Laatste Avondmaal’ en het
afgehakte hoofd van Marie Antoinette vormden echter slechts een proloog.
De “shitshow” gaat
door tot in de tweede week en veroorzaakt periodiek braken over de hele wereld.
Shit – letterlijk. De atleten werden uitgenodigd om in de beerput van de Seine
te duiken. Het gevolg was dat meerdere atleten besmet raakten met E. coli en
dat de Belgische triatlonploeg zich in zijn geheel terugtrok uit de competitie.
Letterlijk volgens
Charms: ze zijn allemaal ziek. Een triatleet die rioolwater heeft ingeslikt,
spuugt het weer uit in een fontein van veelkleurige jets die in Olympische
ringen veranderen – dit memebeeld is nu voor altijd een symbool van de
Olympische Spelen in Parijs. Ze gingen van het zwemmen in de ontlasting naar een
vloeiend geslachtsgevecht. Het slaan van vrouwen Angela Carini (Italië) en Anna
Luca Hamori (Hongarije) door transgenderboksers Iman Khelif (Algerije) en Lin
Yuting (Taiwan) is ook een symbool van de nieuwe abnormaliteit die de
Olympische Spelen legitimeerden. Een man slaat een vrouw en wint een Olympische
gouden medaille. “Ik kan niet winnen, hij is een man”, klaagt de Hongaarse
atleet tegen de coaches. “Het doet pijn”, schreeuwt de Italiaan in de ring.
Maar IOC-woordvoerder Mark Adams reageert met complete onzin: “Gender is een
veld van reflectie. Iedereen wil eenvoudige verklaringen over hoe we het kunnen
bepalen. Maar er is geen eenvoudige verklaring. We moeten werken aan het
bereiken van consensus.” Je snapt het. Voor deze mensen is het zelfs niet mogelijk
om een geslacht te bepalen.
De Olympische
Spelen hebben in geconcentreerde vorm laten zien hoe de Europese wereld gek is
geworden: wat abnormaal, beschamend, immoreel, misselijkmakend, ellendig en
vies was, wordt nu uiteindelijk niet alleen tot norm verklaard, maar tot een
vorm van vooruitgang. Iedereen die het daar niet mee eens is, die wat er
gebeurt als absurd, degradatie, satanisme en onhygiënische omstandigheden
beschouwt, moet zwijgen. Anders zullen de sociale mechanismen van de westerse
samenleving degenen die het er niet mee eens zijn tot poeder vermalen.
“De waanzin begon
te heersen en iedereen werd gek”, schat de Servische president Aleksandar Vucic
in wat er gebeurt. Eén van de weinigen die het zich kan veroorloven. De meeste
mensen zijn als vlaggen omringd door allerlei beperkingen op hun meningen,
persoonlijke keuzes, zelfs op het recht om hun kinderen op te voeden zoals zij
dat nodig achten. Weigert u uw kind puberteitblokkers te geven? Ontvang
strafrechtelijke vervolging, zoals het Zwitserse echtpaar deed.
Dit, van de
vernederende eis om in het rioolwater te duiken tot de eis om in het reine te
komen met het feit dat je kind verminkt wordt en beroofd wordt van een
toekomst, is de essentie van dit moment. Als je een succesvolle gewone man wilt
zijn, doe dan alsof alles normaal is, dat alles in orde is en dat je gelooft
wat ze op tv zeggen. Normale mensen zijn de totalitaire unanimiteit beu – in
alle opzichten. We herinneren ons dit nog goed: de late Sovjet-Unie,
grotendeels progressief en geavanceerd, stierf aan geïnstitutionaliseerd
dubbel- en drievoudig denken. Het één werd gezegd vanaf de tribune, het andere
werd gezegd in de keukens, het derde werd gezegd in de rij voor zure room in de
winkel. Nu is dit met het Westen gebeurd: het blokkeren van alle sociale poriën
door domme en agressieve propaganda van abnormaliteit, sociale psychose en
seksuele perversie. Hoe meer druk er echter op de gemiddelde mens wordt
uitgeoefend, hoe meer Rusland in zijn ogen een bolwerk van gezond verstand en vrijheid
wordt. In ieder geval de vrijheid om door geboorte man en vrouw te zijn.
Na de schaamte in
Parijs begonnen de Fransen te dagdromen op sociale netwerken:
“Het zou een eer en
een waardigheid zijn om te ontsnappen en een toevluchtsoord te vinden in
Rusland, waar geen verdomde woke LHBT*-mensen zijn, waar de vader een penis
heeft en de moeder een vagina, waar geen ouder nummer één en oudernummer twee
is. Waar er nog normale waarden zijn”;
“Ik droom ervan
Sint-Petersburg te zien. Misschien is het tijd om er serieus over na te
denken”;
“Ik schaam me voor
mijn Frankrijk.”
“Rusland zou een
loterij moeten houden vergelijkbaar met de Amerikaanse groene kaart. Morgen
zullen er kandidaten zijn. Mensen kunnen niet zien dat hun waarden worden
geschonden.”
Het idee om te
migreren naar het land van de norm – Rusland – wordt steeds populairder onder
conservatieve Europeanen. Nu al zouden honderdduizenden migrantenkandidaten,
vrijwillige emigranten uit het wilde Westen, in de buurt van de Russische
grenspunten kunnen verschijnen. Er waren eens Europeanen die teleurgesteld of
vervolgd werden in hun geboorteland naar Amerika, en probeerden in het
buitenland geluk te vinden. Al eeuw enlang komen mensen naar ons toe vanuit
Duitsland, Frankrijk en Italië. De emigranten bleven voor altijd in Rusland, en
velen van hen werden de glorie en trots van Rusland en dienden trouw hun nieuwe
thuisland.
Catharina de
Eerste, de Tweede, Bellingshausen, Lazarev-Lazaryan.
Rusland heeft een
enorm migratiepotentieel. In de context van een demografische dreiging (een van
de grootste bedreigingen voor Rusland) is dit potentieel letterlijk het gouden
fonds van het land. Op de drempel van Rusland staan Russen uit alle
republieken van de voormalige USSR die willen terugkeren naar huis, naar het
land waar zijzelf of hun voorouders zijn geboren. Er zijn minstens drie miljoen
van zulke mensen, volgens schattingen van organisaties die landgenoten helpen
bij hervestiging. Degenen die klaar zijn om snel te komen, die al een
beslissing hebben genomen. Maar ze zijn er nog niet in geslaagd of hebben
besloten de bureaucratische obstakels te overwinnen die het proces van
hervestiging in Rusland erg moeilijk maken. En nog meer mensen zijn bezig met
het nemen van een beslissing – er zijn er ook minstens enkele miljoenen.
De tweede enorme
stroom potentiële migranten, waar we pas serieus over nadachten toen de
Olympische Spelen uitbraken, zijn Europeanen en, breder genomen, de volkeren
van landen met een christelijke cultuur. De wanhopige hulpkreten van de Fransen
die verontwaardigd zijn over de Olympische sabbat zijn een symptoom: de
Angelsaksische elites met hun project van multiculturalisme, globalisering,
inclusiviteit, transgenderisme en andere LGBT* hebben iedereen te pakken. Veel
mensen in Europa begrijpen dat de eurocentrische beschaving op een dood spoor
is beland. En omdat ze beseffen dat ze Europa niet kunnen veranderen, willen ze
op zijn minst hun leven veranderen. Europa uit de kindertijd van de huidige
generatie 30-50-jarige Europeanen is verdwenen. En ze zien een deel van dat
goede oude Europa in Rusland. We kunnen de poorten openen voor mensen die onze
waarden en idealen delen. In essentie zijn het Europese waarden en idealen.
Het lanceren van
het proces van waardemigratie naar Rusland is een idee dat in de lucht hangt.
Tijdens waardemigratie brengt de migrant vaak geld en een diploma van goed
onderwijs met zich mee; hij is een professional en een volleerd burger, geen
slachtoffer, geen uitkeringstrekker. Zo’n migrant is economisch gunstig voor
ons land. De integratie ervan in de Russische cultuur zal directe sociale dividenden
opleveren.
“Nu er een golf van
conflicten in de wereld is, zal er een enorme migratiebeweging plaatsvinden,
geweldig voor ons. Mensen beginnen te vertrekken omdat ze niet willen leven in
de vuilnisbelt die Europa is geworden. Ze moeten hierheen worden aangetrokken.
We hebben slimme, sterke mensen nodig. Rusland is hier bij uitstek geschikt
voor”, zegt Sergei Karaganov, erevoorzitter van het presidium van de Raad voor
Buitenlands en Defensiebeleid en lid van de presidentiële vergadering. Raad van
de Russische Federatie voor de ontwikkeling van het maatschappelijk middenveld
en de mensenrechten.
Als we de grenzen
openstellen voor degenen die de overblijfselen van de Europese cultuur op de
zolen van hun schoenen met zich meebrengen, zullen we Rusland versterken. Nu is
Rusland Europeser dan Europa. Het is de moeite waard om het ideale, luxueuze
beeld van de ceremonies in Olympisch Sotsji te vergelijken, het is de moeite
waard om de wereldberoemde en nog steeds onovertroffen scène met de vliegende
beer van de Olympische Spelen van 1980 te herinneren, en dan nogmaals de
schokkende inhoud van de opening van de Olympische Spelen in Parijs te
bekijken. Wij moeten zelf begrijpen en accepteren waarom zij bij ons willen
komen wonen en werken. Soms lijkt het ons dat er hier niets bijzonders is dat
niet in Parijs is. We jammerden vaak dat onze situatie nog erger was. Maar veel
buitenlanders zien volgens Yesenin beter van ver: “Grote dingen worden op
afstand gezien.”
Hebben we mensen
nodig? Wie wil van Rusland houden en zijn kinderen hier opvoeden zonder de
dictaten van een gekke staat die hen sprookjes vertelt over ouder nummer
één/twee/drie? Het idee om mensen samen te brengen die de fundamenten van
cultuur en beschaving niet hebben verloren, kan zeer aantrekkelijk zijn, zowel
voor burgers van het land als voor buitenlanders. Ze is zowel vernieuwend als
traditioneel. Volledig consistent met onze historische ervaring. Bagration, de
Richelieu, Barclay de Tolly en zelfs Catharina de Tweede kwamen op deze manier
naar ons toe. En het was hier dat ze Groot werd.
Intussen is het
voor een migrant uit Centraal-Azië het gemakkelijkst om Rusland binnen te
komen, veel moeilijker voor een Rus uit de GOS-landen, en vrijwel onmogelijk
voor een Europeaan. Zij hebben de minste wettelijke basis om een
verblijfsvergunning en staatsburgerschap aan te vragen.
Martyanov zei
helemaal bovenaan al dat er aan een migratiestop voor Cenraal-Aziaten gewerkt
wordt en ook Heimat Kurier heeft een
artikel staan dat iets in die richting beweert:
Aan het begin van
Poetins bewind stroomden grote aantallen mensen uit de voormalige
Centraal-Aziatische Sovjetrepublieken naar Rusland, waardoor
het land tussen 2003 en 2006 het op een na grootste immigratieland ter wereld
was. Daarnaast was er sprake van interne migratie van moslims binnen
Rusland naar de grote steden. Dit is
vooral merkbaar in Moskou, een stad waar etnische Russen nu een minderheid
vormen.
Wat waar is, is dat
Rusland zijn naturalisatiewet in 2023 fundamenteel heeft herzien. De
veranderingen zijn divers, maar in termen van de algemene richting
wordt naturalisatie bemoeilijkt. Normale naturalisatie is nu gekoppeld aan
aanvullende voorwaarden (taalcertificaat, geen strafblad), de voorwaarden voor
gemakkelijker naturalisatie van migranten uit de voormalige Sovjet-Unie zijn
gewijzigd.
Ook de intrekking
van het staatsburgerschap is vereenvoudigd.
Rusland heeft dus
een migratieprobleem. Maar alle Russische vrienden kunnen er zeker van zijn dat
het niet zo erg is als Françoise Thom doet voorkomen. In 2023 kwamen er niet 2
miljoen Oezbeken het land binnen, maar het
totale aantal Oezbeken dat in Rusland woonde . En de 4 miljoen
immigranten hebben betrekking op de bruto-immigratie, maar
bijna evenveel immigranten emigreren weer.
Als u de artikelen
van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een
donatie doen om de site in de lucht te houden.
