09/09/2024
Hier heeft een bekende persoonlijkheid zijn woede van zich af geschreven. De tekst werd eind 2021 geschreven, maar is vandaag de dag nog relevanter dan toen en raakt de kern van de situatie, niet alleen in ons land, maar in het hele Westen dat wordt beheerst door vazallen van de VS, schrijft Rainer Rupp.
‘Ik ben het beu, of om het nog duidelijker te zeggen: ik heb genoeg van het voortdurende en steeds religieuzere klimaatgeklets, van de energietransitiefantasieën, van de aanbidding van elektrische auto’s, van horrorverhalen over doemscenario’s van Corona tot branden tot weercatastrofes. Ik kan de mensen niet langer uitstaan die dit elke dag in microfoons en camera’s schreeuwen of het in kranten afdrukken. Ik heb er last van als ik zie hoe de wetenschap wordt veranderd in een hoer van de politiek.
Ik ben het beu om misbruikte, puberende kinderen mij te laten vertellen waar ik me voor moet schamen. Ik ben het beu dat sommige gestoorde mensen mij uitleggen dat ik de schuld heb van alles en iedereen – maar vooral, als Duitser, van de vroegere, huidige en toekomstige ellende van de hele wereld.
Ik ben de religieuze en seksuele minderheden beu, die schaamteloos hun gevestigde minderheidsrechten exploiteren met voortdurende steun van de media, en mij proberen te vertellen wat ik wel en niet kan doen en zeggen.
Ik ben het beu dat gekke mensen mijn Duitse moedertaal verpesten en denken dat ze mij moeten leren hoe ik op een reguliere manier moet schrijven en spreken.
Ik word er moe van om te zien hoe compleet ongeschoolde mensen die in hun leven niets anders hebben gedaan dan de koffer van iemand anders dragen, geloven dat ze Duitsland kunnen regeren.
Ik kan er niet meer tegen als recht en veiligheid verdwijnen onder het mom van een ‘kleurrijke samenleving’ en je ‘s avonds het centraal station uit moet lopen over vuil, viezigheid, daklozen, drugsverslaafden en drugsdealers, langs bekladde muren.
Ik wil dat mensen in mijn land, ongeacht geslacht of afkomst, worden gewaardeerd en ondersteund, die elke dag de rijkdom van de hele samenleving creëren met hun hardwerkende, productieve en waardetoevoegende werk: de werknemers in de bedrijven Ambachtslieden, zzp’ers, de vele betrokken en maatschappelijk actieve ondernemers in het midden- en kleinbedrijf. Ik wil dat de leraren van onze kinderen, de artsen en verzorgers van onze zieke en behoeftige mensen elke dag de erkenning, waardering en steun krijgen die ze verdienen. Ik wil dat de jongeren en onstuimigen stoom afblazen binnen de gevestigde grenzen van onze juridische ruimte, maar ook buigen voor hun ouders en grootouders, voor de ouderen en ervaren, omdat zij de scheppers zijn van hun welvaart en hun vrijheid.”
***
Toen ik een paar dagen geleden deze tekst zonder bronvermelding toegestuurd kreeg, waarin stond dat hij geschreven was door professor Dr. Knut Löschke, lid van de universiteitsraad van de universiteit van Leipzig, lid van de raad van toezicht van het Max Planck Instituut voor Wiskunde in de Wetenschappen, voorzitter van de raad van toezicht van het academisch ziekenhuis van Leipzig en oprichter en CEO van het Oost-Duitse IT-vlaggenschip Softline AG, wilde ik het eerst niet geloven. Een zoektocht op internet bewees al snel mijn ongelijk. Ik kwam ook een interview met Prof. Löschke tegen op de Tichys Einblick website op 5 december 2022 getiteld “Van modelondernemer tot persona non grata”, dat laat zien hoe het hem vergaan is sinds zijn uitgesproken verklaring over vrijheid van onderzoek en meningsuiting een jaar eerder.
Hieronder staan enkele opvallende fragmenten uit dit interview, waarin prof. Löschke benadrukt dat hij nooit had verwacht dat zijn meningen die hij op zijn privé Facebook-account tegenover enkele vrienden uitte, zo’n grote impact zouden hebben. Op de een of andere manier kwam zijn tekst op zogenaamde sociale media terecht en verscheen daar keer op keer, nu zelfs in Engelse en Franse vertaling. Alleen al in Duitsland werd het bijna drie miljoen keer gelezen. (Dat was in december 2022.) Volgens Löschke laat de geweldige respons zien dat de kwesties die hij aan de orde stelt, bij veel mensen aan de orde zijn, niet alleen in Duitsland. Mensen willen gehoord worden en willen niet dat een kleine politieke en media-elite hen voortdurend vertelt wat ze moeten denken en doen.
Prof. Löschke benadrukte in het interview uit 2022 verder:
“In deze kwestie blijf ik bij mijn uitspraken. (…) Ik wil in een land leven waar mijn mening mij niet wordt gedicteerd, waar ik niet wetenschappelijk gewurgd ben en waar een denkverbod geldt.”
In reactie op het bezwaar van de interviewer dat niemand in Duitsland vandaag wordt gearresteerd vanwege zijn mening, antwoordde de professor:
“Maar persoonlijk aangevallen en sociaal gemarginaliseerd. Iedereen die zich niet conformeert aan het mainstream groene denken in de politiek en de media wordt als persoon belasterd. Dit heeft niets meer te maken met een open, pluralistische samenleving.”
En hij gaf enkele voorbeelden:
“Iedereen die bijvoorbeeld twijfelt aan het nut van ideologiegedreven elektromobiliteit, zich verzet tegen gender of zelfs twijfelt – zoals ik durfde te doen – dat de door de mens veroorzaakte CO2-uitstoot grotendeels verantwoordelijk is voor een stijging van de temperatuur, wordt gezien als een persoonlijke tegenstander en ofwel gebrandmerkt als ‘rechts’, ofwel als ‘complottheoreticus’. Wetenschappelijke bevindingen en het basisprincipe van de natuurwetenschap, de terechte twijfel aan hypothesen, spelen geen rol. Dat betekent: óf je volgt de regeringsdoctrine, óf je wordt genegeerd. Dat was ook het geval in de DDR en dat is nu helaas opnieuw het geval, ruim dertig jaar na de Duitse eenwording.’
Vervolgens herinnert de interviewer zich dat professor Löschke uit de raad van toezicht van de Max Planck Society werd gezet nadat zijn mening bekend werd. Hij was ook niet langer gewenst in de raad van toezicht van de Deutsche Bahn en het universiteitsziekenhuis van Leipzig. Toch was Löschke niet alleen een wetenschapper, maar ook een van de meest succesvolle ondernemers in Oost-Duitsland, die van de ene op de andere dag persona non grata werd voor openbare functies. Hoe is dit mogelijk met de vrijheid van wetenschap? Onderzoek en onderwijs zijn immers vrij. Dat is een fundamenteel principe van de wetenschap.
Hier is het antwoord van prof. Löschke:
“Nee, dat zijn ze niet meer! Onderzoek en onderwijs zijn afhankelijk van de staat, die ze financiert. Ze liggen aan het financiële infuus. Als de financiering van onderzoek wegvalt, loopt de baan van de wetenschapper gevaar. Veel professoren en onderzoekers laten zich hierdoor beïnvloeden. Ze hebben een schaar in hun hoofd en durven niet meer te zeggen wat ze denken – uit voorbarige gehoorzaamheid of een gebrek aan moed – anders vallen ze uit de gratie bij de autoriteiten. Maar een wetenschapper moet altijd alles onder de loep nemen. Dat is de enige manier om tot nieuwe inzichten te komen. Helaas is dit nu op veel plaatsen onmogelijk geworden. Onze samenleving bewandelt een gevaarlijk dwaalspoor.”
En in het bedrijfsleven zijn de zaken niet veel anders dan in onderzoek en onderwijs, zegt professor en ondernemer Löschke, en hij vervolgt:
Wat voor de wetenschap geldt, geldt uiteraard ook voor het bedrijfsleven. Met een staatsquotum van 52 procent is het niet verwonderlijk dat ondernemers, managers en economische functionarissen die profiteren van staatscontracten niet duidelijk spreken. U kunt nadelen ondervinden en belangrijke zaken mislopen. Dit denken beïnvloedt het werk van de lobbyverenigingen in Berlijn en Brussel. Daarom zoeken ze de nabijheid van de politiek en ondermijnen ze daarmee belangrijke debatten die eigenlijk dringend gevoerd moeten worden om het land vooruit te helpen. Dit wordt in de huidige crisis opnieuw duidelijk.
We stevenen af op een verschrikkelijke economische crisis. De verschrikkelijke gas- en energieprijzen zijn slechts een symptoom. De oorzaken liggen dieper en zijn al lange tijd aan het groeien. Bedrijven gaan failliet, veel particuliere huishoudens kunnen hun energierekening niet meer betalen en moeten het verbruik beperken. Er zijn economen zoals de Amerikaanse professor Barry Eichengreen die waarschuwen voor de deïndustrialisatie in Duitsland. In plaats van een pragmatisch politiek pad te volgen en Duitsland te beschermen tegen een enorm welvaartsverlies, wordt Berlijn nog steeds ideologisch bestuurd – grotendeels weerspiegeld door het medialandschap.
Ik kan mezelf alleen maar herhalen: we hebben een open discussiecultuur nodig, zonder enige beperking van het denken. Een open, feitelijke discussie waarbij zoveel mogelijk mensen betrokken zijn die zich dagelijks en met grote inzet inzetten voor de economische en culturele rijkdom van ons land (…). We hebben praktische, verstandige oplossingen nodig en geen ideologische en partijpolitieke barrières.”
Het is de moeite waard om het hele interview in het origineel te lezen. En met betrekking tot de hierboven genoemde tegenwerping van de interviewer dat “niemand vandaag de dag in Duitsland wordt gearresteerd vanwege zijn mening”, moet worden gezegd dat we vandaag de dag, na nog eens bijna twee jaar ongecontroleerd optreden van minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser en haar hoofd van het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet, op het punt staan om met gevangenisstraf te worden bedreigd vanwege verkeerd denken en, in het algemeen, kritiek op de regering.
Een actueel artikel van onderzoeksjournalist Boris Reitschuster geeft hierover informatie onder de titel “De bescherming van de grondwet op een dwaalspoor: Andersdenkenden als ‘delegitimeerders’”. Daarin gaat Reitschuster in op het probleem van de vage definitie van “delegitimering van de staat”, zoals deze onlangs is gebruikt door de Duitse zogenaamde “bescherming van de grondwet”. Deze categorie wordt al steeds vaker gebruikt om mensen te monitoren die simpelweg kritiek uiten op staatsinstellingen of politieke maatregelen, wat diepe vragen oproept over de staat van de democratie in het Duitsland van de stoplichtcoalitie.
Volgens het artikel is de term “delegitimering” opzettelijk vaag, wat willekeurige en uitgebreide controlemaatregelen tegen critici mogelijk maakt, die nu op grote schaal worden gebruikt. De auteur wijst erop dat het vaak al voldoende is om kritiek te hebben op het coronavirusbeleid of andere overheidsbesluiten op sociale netwerken om het doelwit te worden van het Bureau voor de bescherming van de grondwet. Dit is in strijd met de basisprincipes van de democratie, die gebaseerd is op diversiteit van meningen en kritiek op de staat. Integendeel, het criminaliseren van critici betekent een gevaarlijke verschuiving in de richting van autoritaire tendensen.
Wat bijzonder explosief is, is dat de federale regering in een onderzoek heeft toegegeven dat 1.600 burgers al onder toezicht staan wegens vermeende ‘delegitimisering van de staat’. Het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet, dat oorspronkelijk werd opgericht om de democratie te beschermen, wordt een instrument dat legitieme kritiek onderdrukt en zo het democratische discours in gevaar brengt. Deze surveillancepraktijk, die gebruikelijk is in autoritaire staten, dreigt ook in Duitsland het nieuwe normaal te worden.
In zijn artikel roept Reitchuster op tot de onmiddellijke afschaffing van dit zeer twijfelachtige strafbare feit van ‘delegitimisering van de staat’, aangezien de vrijheid om de staat te bekritiseren essentieel is voor het functioneren van een levendige democratie. Omdat binnenkort al degenen die anders denken tot ‘staatsvijanden’ kunnen worden verklaard, gecontroleerd en vervolgd. Deze vooruitzichten zouden het vertrouwen in de huidige Duitse staatsinstellingen niet bepaald bevorderen, maar integendeel verder uithollen.
Bron: https://dissident.one/duidelijker-kun-je-het-niet-zeggen
